Η κάνναβη απ’ το 1606 έως το 1894 μΧ και η Βρετανική «Επιτροπή για την Ινδική Κάνναβη»

Η καλλιέργεια της κάνναβης άρχισε στις βρετανικές αποικίες του νέου κόσμου από το 1606 (Καναδάς) για να απλωθεί στη Βιρτζίνια το 1611 και να μεταφερθεί από τους αποίκους μέχρι τη Νέα Αγγλία το 1632. Στην προεπαναστατική Βόρεια Αμερική η κάνναβη χρησιμοποιείτο για την κατασκευή φτηνών ρούχων για τους εργάτες. Στις Ισπανικές αποικίες της Νότιας Αμερικής εισήχθη από το 1545 (Χιλή).

Το 1798 το βρετανικό κοινοβούλιο ψηφίζει νόμο, σύμφωνα με τον οποίον ουδείς επιτρεπόταν να καλλιεργεί, να επεξεργάζεται ή να πουλά ινδική κάνναβη στην Ινδία, αν προηγουμένως δεν είχε εξασφαλίσει ειδική άδεια από το Zillah, το ειδικό συμβούλιο που είχε συσταθεί από τους αποικιοκράτες, με κύριο σκοπό να μαζεύει ποσά από τη φορολογία.

[To τρίτο μέρος του αφιερώματός μας στην ιστορία του φυτού. Διαβάστε εδώ το πρώτο και το δεύτερο μέρος]

Kατάστημα πώλησης κάνναβης στην Ινδία, φωτογραφία από το India Hemp Commission Report του 1894.

Το αστείο είναι ότι χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία τη διαφύλαξη της… υγείας των Ινδών, ενώ είναι γνωστή η συμπεριφορά των Άγγλων προς τους λαούς που κατακτούσαν.

Την ίδια εποχή οι Άγγλοι μέσω της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών έκαναν εξαγωγές οπίου στην Κίνα και ανέτρεψαν την αυτορυθμιζόμενη αγορά, με αποτέλεσμα η χρήση στους Κινέζους να μετατραπεί σε πραγματική μάστιγα.

Και όταν οι Κινέζοι προχώρησαν σε κατασχέσεις πλοίων με φορτία οπίου, οι Άγγλοι κήρυξαν τον πόλεμο που έμεινε στην ιστορία ως «Πόλεμος του Οπίου», που έληξε με ήττα της Κίνας.

Άνθρωποι της φυλής Marwari της Ινδίας  που καταναλώνουν κάνναβη με τη μέθοδο Bhang αναμιγνύοντάς την στα τρόφιμα και τα ποτά τους || Φωτογραφία από  το India Hemp Commission Report του 1894.

Η Βρετανική «Επιτροπή για την Ινδική Κάνναβη»

Επειδή, όμως, το όπιο είχε μεγάλο κέρδος, οι Άγγλοι άρχισαν να κινδυνολογούν εις βάρος της κάνναβης, μέχρι που, το 1893, συγκροτήθηκε η «Επιτροπή για την Ινδική Κάνναβη», η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η περιστασιακή χρήση μπορεί να είναι ευεργετική, ενώ η κατάχρηση μπορεί να έχει αντίκτυπο στο χρήστη και όχι σε τρίτους.

Προετοιμασία της κάνναβης για μεταποίηση. Φεβρουάριος 1894 περιοχή Naogaon του σημερινού Μπαγκλαντές. Φωτογραφία που συνόδευε την έκθεση της Βρετανικής «Επιτροπής για την Ινδική Κάνναβη».

Μάλιστα, η Επιτροπή τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της απαγόρευσης, εκφράζοντας φόβους ότι εκτός από τις οικονομικές επιπτώσεις πιθανή απαγόρευσή της θα οδηγούσε τους χρήστες σε πιο βλαβερές ουσίες.

To εξώφυλλο της έκθεσης της Επιτροπής του 1894

1886: «The Indian Empire , Imperial Gazetteer Of India»

Χαρακτηριστικά είναι και όσα αναφέρονται στο Αυτοκρατορικό Γεωγραφικό Λεξικό, αυτό που συνέτασσε δηλαδή ο τοποτηρητής των συμφερόντων της Αυτού Μεγαλειότητος, του Βασιλιά ή της Βασίλισσας της Αγγλίας, εκτός των άλλων και για «τα ήθη και τα έθιμα» του 19ου αιώνα που αφορούσαν στην κάνναβη.

Στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου που αφορά στην Ινδία και έγινε το 1886, αναφέρεται χαρακτηριστικά η χρήση της κάνναβης σε περιοχές της Βεγγάλης. Το φυτό γνωστό ως ganja χρησιμοποιείται από τους κατοίκους για ψυχαγωγικούς λόγους αλλά και σε ιεροτελεστίες. Ganja το  λένε στη Βεγγάλη και charas στις εσωτερικές κοιλάδες των Ιμαλαΐων όπου φτάνει εισαγόμενο από γύρω περιοχές.

Διαβάστε περισσότερα για τις αναφορές στην κάνναβη στο «The Indian Empire , Imperial Gazetteer Of India» του 1886 

Ως ganja καταγράφεται ο ανθός του φυτού, ενώ ως charas αναφέρεται το ρετσίνι.

Ο συντάκτης του Αυτοκρατορικού Λεξικού δεν ενδιαφέρεται ούτε για τις ευφορικές, ούτε για τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού, ούτε φυσικά για τα ήθη και τα έθιμα των ντόπιων. Ενδιαφέρεται όμως για την επιβολή φόρου κατανάλωσης «μέχρι το υψηλότερο δυνατό ύψος» όπως γράφει χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να αποτραπεί «το λαθρεμπόριο της κάνναβης».

Το απόσπασμα από το Αυτοκρατορικό Γεωγραφικό Λεξικό του 1886

Πηγές – Διαβάστε Περισσότερα:

  • -Παυσανίου «Ηλιακά», εκδοτική Αθηνών.
  • -Cannabis News The Indian Empire , Imperial Gazetteer Of India
  • – Εθνική Βιβλιοθήκη Της Σκωτίας
  • -Γιώργου Καράμπελα «Το Ιερό Χόρτο», εκδ. Οξύ.
  • -Δ. Γαλάνης – Νικ. Καραγιάννης, «Το Βήμα», 9.8.1998.
  • -Κουκουλές Φαίδων, «Βυζαντινών βίος και πολιτισμός», επανέκδ. Παπαζήσης.
  • -Ι. Πασσάς, Η αληθινή προϊστορία, «Τα Ορφικά», εκδ. Ήλιος.
  • – βιβλίο «Canavaccio / Κείμενα περί της ηδονιστικής δρόγης»
  • -Πάρης Πέτρας, Κάνναβις: Ιερή και αναθεματισμένη, Περιοδικό Όριον