Από τη Νέα Υόρκη, στο Σμαραγδένιο Τρίγωνο || Slideshow

Ένα οδοιπορικό στην αμερικανική γη της κάνναβης και την περμακουλτούρα της.

Από το δεύτερο τεύχος του Free Press περιοδικού You May Say… που κυκλοφορεί με την υποστήριξη του CannabisNewsGr. / Δείτε εδώ σε ποιά βιβλιοπωλεία, καταστήματα πώλησης ειδών κάνναβης και βιολογικών προϊόντων, φαρμακεία και cafe-bar, το βρείτε ανά την Ελλάδα.

Κείμενα, φωτογραφίες: Βασιλική Πρασσά

*H Βασιλική Πρασσά είναι δημιουργός και γενική διευθύντρια της Philocanna Inc και Διευθύντρια Γεωργικών Λειτουργιών της «Lady Sativa Farm California». Θα τη συναντήσετε στην Athens Cannabis Expo 2020 στο περίπτερο Ar.37b, ενώ μπορείτε στα πλαίσια της έκθεσης να παρακολουθήσετε την ομιλία της με θέμα «Η Κάνναβη Παγκοσμίως και ο Ρόλος της Ελλάδας», την Κυριακή 12/1 στις 8μμ.

Το ολόφρεσκο ελληνικό περιοδικό που κρατούσα στα χέρια μου, δυσανασχετούσε στη φασαρία της Νέας Υόρκης. «Μην ανησυχείς» τού ψιθύρισα, θα τελειώσουμε σύντομα με το rat race, με λογιστές, δικηγόρους, γραμματείς και φαρισαίους και θα σε πάω στην Καλιφόρνια. Εκεί που χτυπάει η καρδιά της κάνναβης. Θα δεις τους κήπους και τα θερμοκήπια, θα σε μάθω να ξεχωρίζεις τις ποικιλίες απ’ τα αρώματά τους, θα φτιάξουμε έλαιο κάνναβης και θα παράξουμε το Ίαμα να κατέβουμε στον διαγωνισμό του Emerald Cup». «Θα σε πάω στο Humboldt ντε!», του φώναξα και το βούτηξα από το εξώφυλλο. Ανάμεσα από κορναρίσματα και φιλικά f@c* you, φύγαμε για το αεροδρόμιο JFK.

Απ’ τη Νέα Υόρκη, στο Σαν Φρατζίσκο και το Σμαραγδένιο Τρίγωνο

Έξι ώρες πτήση και να ‘μαστε στο Σαν Φρανσίσκο, εδώ που τα πλαϊνά των κτηρίων έχουν πλέον «ολόσωμες» διαφημίσεις προϊόντων κάνναβης. «Θες βολτίτσα στα dispensaries, τα ειδικευμένα καταστήματα κάνναβης, να δούμε τις μόδες, τις τιμές, να συγκρίνουμε προϊόντα;».

«Πάμε πιο βόρεια» μου είπε, «βαρέθηκα στις πόλεις, θέλω να δω τα κανναβοχωράφια, να δεις κι εσύ “τα κορίτσια σου” όπως τα λες, τα δεντράκια σου που λες τα μυρίζεις και τα γεύεσαι κι αγαλλιάζει η ψυχή σου σαν να αγναντεύεις το Αιγαίο». «Καλά κορόιδευε εσύ» του είπα, «θα φτάσουμε και θα καταλάβεις». «Κάτσε να βγάλουμε μια selfie στο City Lights, το βιβλιοπωλείο της γενιάς των μπιτ, να πάρεις χρώμα για την κουλτούρα που θα βρεις όταν φτάσουμε στα βουνά».

Πέντε ώρες οδηγήσαμε βόρεια, διασχίσαμε την Σάντα Ροζα τον τόπο του κρασιού, το Μεντοσίνο, που έχει γίνει ο τόπος παραγωγής του καλύτερου γενετικού υλικού κάνναβης στον πλανήτη. Από εδώ, από το Σμαραγδένιο Τρίγωνο, ξεκίνησαν όλα και απελευθερώθηκε ξανά το φυτό. Ατέλειωτοι αμπελώνες και κανναβο-λιβάδια, μοσχοβολάει η πλάση όσο ανηφορίζουμε.

Φτάσαμε στο Benbow στο Humboldt, στη Lady Sativa Farm. «Εδώ ξεκίνησαν όλα για εμένα πριν έξι χρόνια» του είπα. «Σε αυτήν τη φάρμα περμακουλτούρας της κάνναβης είναι που πρωτοείδα τα θερμοκήπια με τους ανθούς του OG και τα ερωτεύτηκα, αισθάνθηκα πως βρήκα πάλι σκοπό στη ζωή. Εδώ θα εμένα για να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για το φυτό και ήμουν στο καταλληλότερο μέρος του πλανήτη για αυτό».

«Η περμακουλτούρα είναι μία ιδέα και για κάποιους μια εφαρμοσμένη επιστήμη, που στόχο της έχει το σχεδιασμό ενός αειφόρου τρόπου ζωής, ενός τρόπου ζωής που δεν δανείζεται από το μέλλον, καταστρέφοντας τους πόρους της φύσης, αντιθέτως εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των φυσικών πόρων για τις επερχόμενες γενιές», είπε το περιοδικό. «Ναι, you may say…. Στην πράξη όμως πως γίνονται όλα αυτά; Στο κάτω-κάτω περιοδικό είσαι, όχι εγκυκλοπαίδεια. Δουλειά σου είναι να τα δείξεις αυτά, όχι να γράφεις τον ορισμό τους».

2.400 φυτά με τους ανθούς τους να μοσχοβολάνε

«Έλα πάμε να γνωρίσεις το φίλο μου τον Ρίο που έχει τη φάρμα και τον Ρίτσαρντς, τον μπαμπά του. Φίλοι μου και στα καλά και στα άσχημα. Τα καλά μένουν στο τέλος έτσι δεν είναι;

Κάθε χρόνο μεγαλώνουν όλο και πιο όμορφα φυτά. Εδώ όλη η φύση δουλεύει συνεργατικά για την υγεία του οικοσυστήματος χωρίς μονοκαλλιέργειες, χωρίς να αφήνουμε κανένα δυσάρεστο αποτύπωμα στο περιβάλλον… Εντάξει, σχεδόν κανένα, αλλά προσπαθούμε».

«Πάμε να σου δείξω τα θερμοκήπια, δεν θα έχεις πρόβλημα να συνεννοηθείς, αφού λες ότι μιλάς τη γλώσσα της κάνναβης» είπα και σηκώθηκα γεμάτη χαρά. «Να γνωρίσεις τους ανθρώπους, να μιλήσεις με τον Casey Word, τον head grower της φάρμας, τον άνθρωπο που έφτιαξε εφέτος τα ομορφότερα φυτά του πλανήτη. Να δεις τις ποικιλίες: Sundae Driver, Legend of Gino, Lemon Tree και Super Shower Diesel. Πάνε οι εποχές φίλε μου που είχαμε μόνο OG, Fire OG, San Fernando Valey και Shower Diesel, τώρα έχουμε ολόκληρη “καινούργια γλώσσα” από ποικιλίες. Γίναμε κι εμείς μοντέρνοι, μεγαλώνουμε τα φυτά που διαβάζεις στο Leafly και ακούς να τα τραγουδάει ο Snoopy Dog».

«Αυτές εδώ “οι κύριες” ανυπομονούν να κοπούν και να προσφέρουν τα πολύτιμα για την υγεία συστατικά τους σε εμάς και στα άλλα ζώα του πλανήτη. «Τις βλέπεις; είναι έτοιμες» είπα στο περιοδικό και του έδωσα τον μεγεθυντικό φακό να δει τα trichomes με τους μικρούς κρυστάλλους. «Έλα Βίκυ, αφού αυτά τα έχω στο εξώφυλλο» μου απάντησε με υπεροψία.

«Καλά, έλα κι από εδώ να δεις τους κήπους της εξωτερικής καλλιέργειας πως έχουν μεγαλώσει. Βλέπεις; Κάθε περιβολάκι έχει άλλη ποικιλία, αδελφές όλες, διαφορετικές και όμορφες. Κοίτα πόσο ψηλές κυρίες είναι, μοσχοβολάνε τα τερπένια τους. Θα κόψουμε τις κορυφές τους, τα στέμματα τους. Να εδώ, στο ξηραντήριο, θα τις στεγνώσουμε σε συγκεκριμένη θερμοκρασία και υγρασία». «Θα κάνετε γρήγορη ξήρανση;» με ρώτησε το περιοδικό. «Εδώ δουλεύουμε με τον τρόπο της άγριας Δύσης» του είπα «όπως κάνουν οι πραγματικοί highntellectuals, που είσαι και magazine for higntellectuals…Περιμένουμε στωικά να κατέβουν όλοι οι χυμοί του φυτού, μη μας ξεραθούν και χάσουν τα αρώματά τους. Δε βιαζόμαστε, αν γίνει τώρα ένα λάθος μπορεί να καταστρέψουμε τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς».

Τριγυρισμένοι από ελάφια, αρκούδες, πούμα και κογιότ

«Κουράστηκα από το ταξίδι, πάμε να κοιμηθούμε», μου παραπονέθηκε. «Πάμε είπα, θα κάνουμε ύπνο λυτρωτικό, τριγυρισμένοι από τα ποτάμια, τις βουνοκορφές, τα 2400 φυτά μας και τα redwoods. «Τη σεκόγια την αειθαλή, λες, το ψηλότερο δέντρο της γης, τα ξέρω αυτά Βασιλική, περιοδικό είμαι», μου αντιγύρισε. Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα «να κοιμηθούμε τριγυρισμένοι από τα ελάφια, τις αρκούδες, τα πούμα και τα κογιότ που θα αλυχτάνε όλη νύχτα». «Α, σίγουρα θα έχετε όπλα εδώ ε;» μου είπε ανήσυχο. «Gun free zone baby mag, ούτε νεροπίστολο δεν παίζει». «Κι αν έρθουν να σας κλέψουν τους ανθούς που είναι ήδη συσκευασμένοι, χωρισμένοι σε μισόκιλα;». «Κανένας δεν πεθαίνει για το λουλούδι, μόνο τα προβλήματα και οι ασθένειες. Αν έρθουν θα τους δείξουμε που είναι, να τα πάρουν και να πάνε στο καλό».

«Α, δε μου τα είπες αυτά όμως, εγώ είμαι περιοδικό της πόλης, καλή η περμακουλτούρα αλλά θες να κοιμηθώ με τις αρκούδες και τα κογιότ; μάτι δε θα κλείσω». «Έλα στο τροχόσπιτο μου, θα δεις την οροσειρά του Kings Range, εκεί από πίσω είναι το Lost Coast, ο Βόρειος Ειρηνικός. Έλα να δεις ηλιοβασίλεμα από αυτά τα μαγευτικά που προσφέρει η άγρια Δύση στη Βόρεια Καλιφόρνια». «Ρε Βίκυ, σου λέω αποκλείεται να κλείσω εγώ εδώ μάτι, όσο ωραία και να είναι, αγριεύομαι», επανέλαβε.

Για να ηρεμήσει, του έστρωσα να ξαπλώσει δίπλα στον Ρίο, να του πει αυτός πως φτιάχτηκε η φάρμα, ποιες χαρές, ποιες αγωνίες και ποιες ιδέες κρύβουν τα βουνά αυτά, πώς έγιναν το επίκεντρο της νέας εποχής που ακύρωσε την απαγόρευση. Την απαγόρευση που κράτησε σε όλο τον πλανήτη δεκαετίες κι εδώ ούτε μια μέρα. Άκουγα κι εγώ μαζί με το περιοδικό, τον Ρίο, που του τα εξιστορούσε σαν παραμύθι για να το πάρει ο ύπνος και έβλεπα τις σελίδες του να παίρνουν φως από τη λάμψη της φωτιάς που καθόμασταν γύρω της μικροί και μεγάλοι.

Μια ζωή σαν χίπικο παραμύθι

«Εγώ, αγαπητό περιοδικό που ήρθες απ’ την ωραία Ελλάδα, γεννήθηκα εδώ, σ’ αυτά τα δάση. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε μετά το καλοκαίρι της αγάπης το 1967, πέντε χρόνια πριν γεννηθώ. Οι γονείς μας αποζητούσαν έναν άλλο τρόπο ζωής, μακριά από την κοινωνία της κατανάλωσης που πρόσταζε το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα της εποχής. Έψαχναν την παγκόσμια ειρήνη και την αγάπη, αποζητούσαν μια ειλικρινή επαφή με τη φύση κι έφτασαν εδώ κατά δεκάδες. Ο μύθος των χίπις λέει ότι φτάνοντας στο Emerald Triangle βρήκαν έναν παράδεισο στον οποίο δεν κυριαρχούσαν τα χρήματα. Έφτιαξαν με τα χέρια τους τα σπίτια και τους κήπους τους, χρησιμοποιώντας όσα τους πρόσφερε η φύση, βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και ζούσαν σε αρμονία μεταξύ τους και με το περιβάλλον. Το 1969 ο φίλος μου Douglas Fir ταξίδεψε στο Αφγανιστάν και έφερε εδώ σπόρους κάνναβης. Σύντομα οι γείτονες άρχισαν να καλλιεργούν κι αυτοί, και σε λίγο καιρό όλοι στην περιοχή καλλιεργούσαν το φυτό και το πουλούσαν. Έτσι γεννήθηκε η παράνομη οικονομία μας.

Η δεκαετία του ’80 με το δόγμα «του πολέμου κατά των ναρκωτικών» ήταν πολύ περίεργη εποχή. Εγώ ως παιδί και ως έφηβος δούλευα κουβαλώντας οργανικό λίπασμα, σκατά κότας δηλαδή, σε έναν γείτονα καλλιεργητή κάνναβης που έκρυβε κι αυτός τη φυτεία του μέσα στο δάσος. Ελικόπτερα πέταγαν συχνά επάνω από τα σπίτια, ψάχνοντας τις παράνομες φυτείες που κρύβαμε κάτω από τα πανύψηλα δέντρα σεκόγια και η απειλή μιας επιδρομής από τις ειδικές μονάδες της αστυνομίας ήταν κάτι παραπάνω από πραγματική.

Με τη νομιμοποίηση της κάνναβης στην Καλιφόρνια, ακολουθήσαμε το δρόμο της νομιμότητας. Έτσι βρεθήκαμε να ανταγωνιζόμαστε τις πλούσιες μεγαλο-εταιρείες και τις μεγάλες επενδύσεις τους. Πολλοί από τους παλιούς χίπις καλλιεργητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την κάνναβη, καθώς δεν άντεξαν τα υψηλά κόστη για τις άδειες που απαιτούνταν. Κάποιοι συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη, με βάση τις ίδιες αρχές: ειρήνη, αγάπη, αποδοχή, σεβασμός της γης και της φύσης και δημοκρατία, ενάντια στους θεσμούς της συγκέντρωσης της εξουσίας και του χρήματος.

Τώρα οι αρχές μας γίνονται ξανά ένα κοινωνικό κίνημα: χρησιμοποιούμε την επιστήμη για να δημιουργήσουμε μικρές οικονομικές μονάδες περμακουλτούρας και μια οικονομία που βασίζεται στις φυσικές μεθόδους αγροτικής παραγωγής που σέβονται το δάσος, “agroforestry” αν έχεις ακουστά.

Μέσα στην κουλτούρα μας εντάσσονται οι προσπάθειες να βοηθήσουμε τους άστεγους, τους άπορους και όσους βασανίζονται από τις εξαρτήσεις ουσιών. Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να αξιοποιούν την ησυχία και τη σιωπή της φύσης σαν δάσκαλο της γνώσης.

Αν έρθετε στο Garberville της Καλιφόρνια, θα σας υποδεχτούμε με μια ανοικτή αγκαλιά, θα βρείτε αγάπη και αποδοχή. Κι αυτό το αισθανόμαστε σαν μια αειφόρο ανάπτυξη, μια βιώσιμη αντίληψη του τουρισμού της κάνναβης, ένα ωραίο παράδειγμα για την αλληλοκατανόηση των ανθρώπων. Αυτός είναι ο τρόπος ο δικός μας να ζούμε και να αλλάζουμε τον κόσμο προς το καλύτερο».

Δεν ξέρω το περιοδικό τι όνειρα έβλεπε με αυτά που του είπε ο Ρίο, πάντως το βρήκα το πρωί ξεσκέπαστο και ανοικτό σε μια σελίδα με χαμόγελα.

«Καλημέρα κόσμε! Πάρε ανάσα βαθιά να μαγευτείς, να ονειρευτείς, 2400 φυτά χαμογελάνε μόνο για εσένα κι είναι στην ωριμότητα τους, στο απόγειο της ομορφιάς τους» του φώναξα. «Πάμε να κόψουμε. Του θερμοκηπίου είναι κλώνοι, κόβουμε όλο το φυτό. Τα φυτά της εξωτερικής καλλιέργειας είναι μεγαλωμένα από σπόρο. Θα κόψουμε μόνο τις κορυφές και θα αφήσουμε το μεσαίο και το κάτω μέρος του φυτού να ωριμάσει κι άλλο, έχουμε ακόμα μια εβδομάδα καιρό μέχρι να μας βρει η βροχή.

Έλα, εσένα μπορεί να σε λένε Υou May Say… but you are not the only one».