Αδύνατο να μην ξεκινήσει κανείς από τη χαρά του μεγαλύτερου μέρους των συμμετεχόντων και των επισκεπτών της έκθεσης, μιας και παρά την ωριμότητα που επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία γύρω από το θέμα της «αποδαιμονοποίησής του φυτού» , το ότι συναντήθηκαν στον ίδιο χώρο επί τρεις ημέρες τόσοι φίλοι της κάνναβης και τόσοι επαγγελματίες που ασχολούνται με αυτήν, έδωσε εκ των πραγμάτων τόνο εορταστικό στη διοργάνωση.
30.000 επισκέπτες δηλώνουν οι διοργανωτές ότι πέρασαν από την έκθεση και όπως λένε έχουν ήδη ξεκινήσεις τις ετοιμασίες για την δεύτερη Athens Cannabis Expo που θα πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο του 2019.
Όσοι ασχολούνται με την κουλτούρα και την ιστορία του φυτού στη χώρα μας, και βρέθηκαν στο γήπεδο του Tae Kwon Do το περασμένο τριήμερο, είχαν έντονη την αίσθηση μιας κάποιου τύπου «δικαίωσης» και «αναγνώρισης». Και όχι άδικα. Έτσι, συχνά, στις συναντήσεις στους διαδρόμους της έκθεσης οι αγκαλιές και τα φιλιά έδιναν και έπαιρναν.
[Του Αποστόλη Καπαρουδάκη]
Μπορεί για όσους παρακολουθούν τα θέματα της κάνναβης στην Ελλάδα από μια απόσταση ασφαλείας οι παραπάνω παρατηρήσεις να δείχνουν ελαφρώς μελό. Αν όμως συζητούσε κανείς με τον Γιώργη Οικονομόπουλο, τον Έλληνα γιατρό που αφιέρωσε τη ζωή του στην εξάλειψη της ανοησίας γύρω από το φυτό -και σύρθηκε για αυτό στα δικαστήρια 7 φορές-, θα αντιλαμβάνονταν κι άλλες πλευρές πέραν εκείνης της «οικονομίας της κάνναβης» και της «αναπτυσσόμενης αγοράς» της. Ή πιο σωστά, θα αντιλαμβάνονταν και τις βάσεις στις οποίες στηρίχτηκε η Οικονομία αυτή για να βγει στο προσκήνιο.
Την ίδια εντύπωση θα αποκόμιζε κανείς αν συζητούσε με τον Κωσταντίνο Σύρο, τον Πρόεδρο του Συλλόγου Ασθενείς Υπέρ της Χρήσης Φαρμακευτικής Κάνναβης -ο οποίος έχει συλληφθεί πολλάκις γιατί καλλιεργεί το φυτό για να καλύψει ανάγκες της υγείας του. Την ίδια κι αν μιλούσε με τον Χρήστο Ριγανά που έχει κι αυτός περάσει ώρες στα κρατητήρια τα τελευταία χρόνια γιατί προτιμά να καλλιεργεί ο ίδιος το φάρμακό του, αντί να το προμηθεύεται από τη μαύρη αγορά.
Δείτε περισσότερες εικόνες από την έκθεση στη σελίδα μας στο Facebook
Την ίδια αίσθηση δικαίωσης και χαράς αντλούσε κανείς κι από τις συζητήσεις με τη Ζακλίν Πόιτρας του Συλλόγου «ΜΑΜΑΚΑ – ΜΑΜΑδες για την ΚΑνναβη». Δεν ήταν άλλωστε αυτονόητο πριν έξι μήνες ή ένα χρόνο ότι η κάνναβη είναι φάρμακο απολύτως αναγκαίο για παιδιά με προβλήματα επιληψίας ή αυτισμού. Οι γονείς που χορηγούσαν κανναβιδιόλη στα παιδιά τους, πέρα από τα άλλα τους προβλήματα, είχαν και την αγωνία μιας κοινωνίας που δε θα δίσταζε να τους στιγματίσει.
Η δαιμονοποίηση του φυτού και η επί 50 χρόνια χρησιμοποίησή της ως εργαλείου διασποράς του αμερικανικού επεκτατισμού ανά τον πλανήτη, έχει αφήσει σημάδια -για την ώρα- ανεξίτηλα. Και διοργανώσεις αυτού του είδους, παρά το αυτονόητο του εμπορικού τους χαρακτήρα, αποτελούν άριστες αφορμές για να επικρατήσει ο ορθολογισμός κι η σοβαρότητα.
Μια έκθεση σαν αυτή άλλωστε δε θα υπήρχε καν εάν οι ίδιοι «οι άνθρωποι της κάνναβης» στην Ελλάδα δεν είχαν κρατήσει σοβαρή και πείσμωνα στάση όλα αυτά τα χρόνια. Κι αν δεν αγωνίζονταν οι ίδιοι οι ασθενείς να βγει το φυτό από την αφάνεια και να νομιμοποιηθεί. Τουλάχιστον όσο αφορά στην ιαματική του χρήση.
Τα Μέσα Ενημέρωσης παρά την εν γένει ανωριμότητά τους σε σχέση με το θέμα, απέφυγαν τουλάχιστον τις κραυγές.
Η πολιτική ηγεσία έδειξε επίσης ωριμότητα, τα Περίπτερα της Περιφέρειας Αττικής και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, πιστοποίησαν με την τρόπο τους της έναρξη «της νέας εποχής». Το ίδιο κι οι επισκέψεις του Αν. Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, του Γραμματέα Βιομηχανίας του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης, του Σύμβουλου του Πρωθυπουργού που ασχολείται με το θέμα της κάνναβης, του Προέδρου της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου και του πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.
Σημαντικότερη ίσως του σημειολογικού ενδιαφέροντος της παρουσίας των παραπάνω, ήταν ότι ο χαρακτήρας της δεν είχε χρώμα «δημοσίων σχέσεων». Οι συζητήσεις που έκαναν στα Περίπτερα της έκθεσης και η προσπάθειά τους να ενημερωθούν όσο το δυνατόν καλύτερα, υπήρξε χρήσιμη και παραγωγική.
Στην έκθεση κλείστηκαν δεκάδες εμπορικές συμφωνίες -ανάμεσά τους και συμφωνία για εξαγωγή κλωστικής κάνναβης ελληνικής παραγωγής-, ενώ γνωρίσαμε πολλές εταιρείες από το χώρο της δόμηση και των επιστημονικών μηχανημάτων που σχετίζονται με την κάνναβη και τις οποίες αγνοούσαμε.
Ο μέχρι πρότινος «ελληνικός κόσμος της κάνναβης» εμπλουτίστηκε με δεκάδες επαγγελματίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και στην έκθεση έλαβε από πρώτο χέρι μια καλή εικόνα όσων συμβαίνουν διεθνώς. Η διοργάνωση έμελλε και για αυτό το λόγο να μείνει «ιστορική».
Οι εκθέτες από το εξωτερικό δήλωναν επίσης ευχαριστημένοι.
…Και στο βάθος ο νέος νόμος για την κάνναβη
Σε λίγες ημέρες αναμένουμε την επίσημη εμφάνιση του νόμου που θα ρυθμίσει τα σχετικά με την καλλιέργεια και τη μεταποίηση «της φαρμακευτικής κάνναβης», του νόμου που οι διοργανωτές περίμεναν ότι θα έχει ήδη ψηφιστεί όταν θα πραγματοποιούνταν «η πρώτη έκθεση για την κάνναβη στην Ελλάδα».
Σύντομα λοιπόν θα καταλάβουμε και εάν οι καλές προθέσεις θα γίνουν πράξη ή εάν θα βρεθούμε μπροστά σε ένα βήμα μετέωρο, και θα χρειαστούν νέες πολυετείς προσπάθειες για να ρυθμιστούν ορθά τα αυτονόητα.
Ας μην ξεχνάνε οι εμπλεκόμενοι με τη δημιουργία του νόμου, τις δεκάδες των ασθενών με σοβαρές ασθένειες που αναζητούσαν αγωνιωδώς πληροφόρηση για την ιαματική χρήση του φυτού και συνωστίζονταν ανά δεκάδες στα σχετικά Περίπτερα της έκθεσης αναζητώντας μια απάντηση. Οι ανάγκες τους οφείλουν να καλυφθούν άμεσα, έστω και καθυστερημένα. Και να καλυφθούν με επάρκεια.
Ας αναλογιστούν επίσης τις εκατοντάδες των ερωτημάτων που έθεταν οι εμπλεκόμενοι με την καλλιέργεια και τη μεταποίηση του φυτού για όλες τις άλλες χρήσεις του πέραν της φαρμακευτικής. Πρόκειται για μια αναπτυσσόμενη ταχύτατα αγορά μικροκαλλιεργητών και μικροπαραγωγών που θέλει την προσοχή της για να ανθίσει.
Κάθε αρχή και δύσκολη
Καλό θα ήταν οι διάφορες αρρυθμίες που παρατηρήθηκαν να ληφθούν υπόψη. Έτσι μια σειρά από προβλήματα που με τον τρόπο τους ταλαιπώρησαν συμμετέχοντες και επισκέπτες, καλό θα ήταν να καταγραφούν:
Οι διαλέξεις οφείλουν να πραγματοποιούνται σε χώρο με καλή ηχομόνωση και σωστό φωτισμό ώστε να μην μπλέκεται ο ήχος της κεντρικής αίθουσας με εκείνον των διαλέξεων. Συχνά το να παρακολουθήσει κανείς μια συζήτηση ήταν δύσκολο λόγω του ήχου.
Η αίσθηση μιας κεντρικής οργάνωσης, πιθανά μέσω ανακοινώσεων της γραμματείας από κεντρικά ηχεία της έκθεσης, θα μπορούσε και αυτή να βοηθήσει. Συχνά χάναμε διαλέξεις και συζητήσεις που γίνονταν στην αίθουσα του πρώτου ορόφου, γιατί απλά δεν γνωρίζαμε ότι πραγματοποιούνταν εκείνη την ώρα.
Εν γένει, ανά σημεία επικρατούσε μια οχλαγωγία καθώς συχνά η μουσική που ακούγονταν από ένα Περίπτερο της έκθεσης, μπερδεύονταν με εκείνην που ακούγονταν από ένα άλλο.
Ένας τυπωμένος κατάλογος με αναλυτικά στοιχεία των εκθετών, βιογραφικά των συμμετεχόντων και στοιχεία της επαγγελματικής δράσης τους, ήταν απολύτως αναγκαίος. Το ίδιο και η αναφορά των ονομάτων των Ελλήνων εισηγητών και τα θέματα των εισηγήσεών τους στην αγγλική γλώσσα στο πρόγραμμα της έκθεσης.
Για έναν εκθεσιακό χώρο που βρίσκεται σε σημείο όπου δεν υπάρχουν σε απόσταση βολής εναλλακτικές λύσεις, η τιμή του φαγητού υπήρξε υψηλή.
Επίσης, ένας χώρος εντός της εκθέσεως, ο οποίος θα ήταν σχετικά ήσυχος και θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως χώρος συζητήσεων και συναντήσεων, εμπορικών ή μη, μας έλειψε και αυτός.
Τέλος, ο προσανατολισμός μας εντός του εκθεσιακού χώρου ήταν προβληματικός. Μας έλειψαν ταμπέλες και χάρτες του τύπου «βρίσκεστε εδώ», συχνά στους διαδρόμους συναντούσαμε άλλους «χαμένους» που έψαχναν και αυτοί κάποιο Περίπτερο
Τέλος μια καλύτερη σήμανση των γύρω δρόμων που οδηγούσαν στην έκθεση ήταν αναγκαία -αν και ρωτώντας κανείς «πάω καλά για την έκθεση;» έκανε ενδιαφέρουσες γνωριμίες.
Κατά τα άλλα, στην επόμενη έκθεση με το καλό!