Ο Γιώργης Α. Οικονομόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και είναι γιατρός με ειδίκευση στη Νευρολογία – Ψυχιατρική. Ήδη από το 1965 είχε επιλέξει την ιατρική για ν’ ασχοληθεί με τη φύση της Συνείδησης, τις μεταβολές της και τις δυνατότητές της μέσα από την ψυχιατρική. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, διέκοψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε με τη μελέτη και εφαρμογή ασκήσεων για την αυτοδύναμη διερεύνηση της Συνείδησης (Χριστιανικός Ησυχασμός, Ανατολικός Διαλογισμός, Τεχνικές Αυτοπαρατήρησης, Γιόγκα κ.α.).
Το 1968 δημιούργησε μαζί με φίλους το βιβλιοπωλείο «Πύρινος Κόσμος» για ν’ ασχοληθεί μετά το 1970 με το αντιδικτατορικό κίνημα. Από το 1970 συμμετείχε στη λειτουργία άτυπης πολιτιστικής κίνησης στα Πετράλωνα, που λειτούργησε σαν πρώιμος πυρήνας αντίστασης. Συνετέλεσε μαζί με άλλους στη δημιουργία αντιδικτατορικής φοιτητικής κίνησης ιατρικής και έφτιαξε μαζί με φίλους τις ανατρεπτικές εκδόσεις «Υδροχόος» με βιβλία για τον Αναρχισμό, τον πρώιμο Σοσιαλισμό και το φοιτητικό κίνημα.
Για τη δράση του αυτή, η Χούντα διέκοψε την αναβολή του και τον επιστράτευσε μαζί με 120 συναδέλφους του (Φλεβάρης 1973). Συνελήφθη ενώ ήταν στο στρατό για τη συμμετοχή του σε αντιδικτατορική οργάνωση και κρατήθηκε ανακρινόμενος στη γενική ασφάλεια και το ΕΑΤ-ΕΣΑ. Αποφυλακίστηκε με την αμνηστία τον Αύγουστο του 1973 και αφού νοσηλεύτηκε πήρε αναβολή για την υπόλοιπη θητεία του, λόγω υγείας.
Συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973, διέφυγε μετά την εισβολή και παρέμεινε καταζητούμενος στη παρανομία μέχρι τη μεταπολίτευση τον Ιούλιο του 1974.
Τα επόμενα χρόνια δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Εργάστηκε σαν νυχτονοσοκόμος για τρία χρόνια και πήρε το πτυχίο της ιατρικής το 1977.
Από το 1976 επανέλαβε τη μελέτη των Αλλαγμένων Καταστάσεων Συνείδησης, τόσο αυτοδύναμα όσο και με τη βοήθεια ψυχοτρόπων ουσιών – Κάνναβη, Μανιτάρια, Κεταμίνη, L.S.D. κ.α. – με την επιστημονική καθοδήγηση του αείμνηστου και πρωτοπόρου ψυχίατρου Θάνου Καυκαλίδη. Αυτά, καθώς ήδη ειδικευόταν στη Νευρολογία-Ψυχιατρική.
Το 1980 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο «Ψυχεδελικά ή Ψυχοδηλωτικά: L.S.D MESCALINE HASHISH» το πρώτο εμπεριστατωμένο έργο για το θέμα στην Ελλάδα, που τον έφερε σε επαφή με χρήστες Ηρωίνης, που ζήτησαν τη βοήθειά του.
Από το 1981 εργάζεται σαν γιατρός αποκλειστικά με τις φαρμακευτικές απεξαρτήσεις και το 1982 δημιούργησε την Ε.Σ.Ε.Α.Ν. (Επιτροπή Σωστής Ενημέρωσης και Αντιμετώπισης Ναρκωτικών) που δραστηριοποιήθηκε τόσο για την απεξάρτηση με τις ομάδες Αυτοβοήθειας όσο και για την αλλαγή της νομοθεσίας προς την κατεύθυνση Μείωσης της Βλάβης (Αποποινικοποίηση της χρήσης, διαχωρισμός Κάνναβης, χορήγηση Μεθαδόνης κ.α.).Το 1983 καλέσθηκε απο το Υπουργείο Υγείας (Υφ. Μαρία Κυπριωτάκη) να στελεχώσει την τότε δημιουργούμενη κοινότητα ΙΘΑΚΗ του ΚΕΘΕΑ. Παρ’ όλες τις καλές προθέσεις του υπεύθυνου Φοίβου Ζαφειρίδη η συνεργασία δεν προχώρησε πέραν του εξαμήνου λόγω διαφωνίας του Γιώργη Οικονομόπουλου πάνω στην ακολουθούμενη ναρκωτική πολιτική (κατασταλτική, τρομοκρατική και τιμωρητική).
Από το 1983 συνδέθηκε με τα οικολογικά σκιρτήματα και συνετέλεσε σε οικολογικές δραστηριότητες, όντας μέλος της «Πράσινης Εναλλακτικής Κίνησης» και της «Θεμελιακής Αντιπολίτευσης». Έφτιαξε την «Οικολογική Λέσχη» (1984-1987) που στέγασε την οικολογική εφημερίδα, την «Πράσινη Εναλλακτική Κίνηση», τη «Θεμελιακή Αντιπολίτευση», τους «Φίλους της Γης» κ.α., με εργαστήρια χειροτεχνίας και οργάνωση οικολογικών εκδηλώσεων. Εργάστηκε, για χρόνια σε αγρόκτημα των βορείων προαστίων, με απεξαρτήσεις χωρίς αμοιβή, κινητοποιώντας τους απεξαρτούμενους σε οικολογικές δραστηριότητες και καλλιτεχνική δημιουργία.
Τον Μάρτιο του 1987 έκανε μια συμβολική πράξη διαμαρτυρίας για τον ισχύοντα και προτεινόμενο νόμο ναρκωτικών (1729 του 1987) ανάβοντας δημόσια ένα τσιγάρο με ινδική Κάνναβη. Τελικά αθωώθηκε μετά επταετίας στο Εφετείο.
Το 1988 εξέδωσε άλλο βιβλίο του με τίτλο: «Νάρκωση και Απεξάρτηση». Το 1989 πήρε μέρος σαν υποψήφιος στις εκλογές της Ομοσπονδίας Οικολογικών Εναλλακτικών Κινήσεων και το ίδιο έτος οργάνωσε σε συνεργασία με τη LIA (Διεθνής Αντιαπαγορευτική Κίνηση) αντιαπαγορευτικό συνέδριο στην Αθήνα.
Το 1990 πήρε μέρος σαν ομιλητής στο 1ο Διεθνές Αντιαπαγορευτικό Συνέδριο στο Ζάππειο, με πλήθος ξένων και Ελλήνων ομιλητών. Το 1992-93 σαν μέλος της Επιτροπής ναρκωτικών του Δήμου Αθηναίων συνέταξε την πρόταση του Δήμου για τα ναρκωτικά, που μετά το θάνατο του δημάρχου Τρίτση δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Έχει κληθεί 2 φορές στην επιτροπή ναρκωτικών της βουλής των Ελλήνων και 3 φορές στο Ευρωκοινοβούλιο σε συνέδρια ναρκωτικών.
Το 1999 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ρ.Α.Κ (Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση) που πήρε μέρος στις Ευρωεκλογές, συγκεντρώνοντας 25.000 ψήφους.
Το 2004 δημιούργησε τον ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α. (Ελευθεριακός Σύνδεσμος Απεξάρτησης), μη κερδοσκοπική εταιρεία, σαν συνέχεια της Ε.Σ.Ε.Α.Ν. για την προαγωγή της θεραπείας (απεξαρτήσεις) και της πρόληψης (νομοθεσία) στα ναρκωτικά.
Εργάζεται θεραπευτικά με τον «Πολιτισμό και την Άσκηση» και προληπτικά με τη διοργάνωση ημερίδων και εκδηλώσεων για τα ναρκωτικά. Ο ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α. είναι μέλος της ENCOD (Ευρωπαϊκή Συμμαχία για μια Δίκαιη και Αποτελεσματική Πολιτική στα Ναρκωτικά).
Το 2008 εκδόθηκε ένα νεό του βιβλίο, ένα παραμύθι για τα ναρκωτικά που απευθύνεται σε παιδία -αλλά και σε ενήλικες, με τίτλο «Ο Θησαυρός της Ευτυχίας» απο τις εκδόσεις Κάκτος.
Το 2014 εκδόθηκε άλλο ένα βιβλίο του, με τίτλο «Το Ίαμα Κάνναβη: Το κυνηγημένο βοτάνι και οι εντυπωσιακές θεραπευτικές εφαρμογές του», εκδ. Κέδρος.
Έχει γράψει δεκάδες δημοσιευμένα άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο για τα ψυχότροπα και τη Συνείδηση και έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις και διαλέξεις σε συνέδρια, για θεραπευτικά και φιλοσοφικά θέματα. Από παλιά γράφει ποίηση και θεατρικά έργα. Έχει δικαστεί και τελικά αθωωθεί εφτά φορές για (δήθεν) παραβάσεις του νόμου ναρκωτικών. Είναι νυμφευμένος με τέσσερα παιδιά.
To 2018 συμμετείχε ως επιστημονικός συνεργάτης στο βιβλίο «Φαρμακευτική Κάνναβη – Οδηγός Χρήσης» του Αποστόλη Καπαρουδάκη που εκδόθηκε από το Hackademy / You May Say, ενώ το 2020 κυκλοφόρησε από τις ίδιες εκδόσεις και σε περιορισμένα αντίτυπα η ποιητική του συλλογή «Στιχουργώντας το Όνειρο».