Γιώργος Σπέης: Όταν το χασίς ήταν νόμιμο

Το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ηρόδοτος προσφέρει μια σειρά από ιστορικά στοιχεία, αρκετά από αυτά δυσεύρετα, σχετικά με την καλλιέργεια του φυτού στη χώρα μας τον περασμένο αιώνα και κατά τα τέλη του 19ου.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από όλα τα στοιχεία που φέρνει στο φως το βιβλίο, λόγω της επικαιρότητας του θέματος, έχουν εκείνα που αφορούν στην χρήση της κάνναβης ως τροφής στην Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα. Κι αυτό γιατί ένα από τα προβλήματα που έχουν προκύψει σχετικά με τη νομοθεσία που αφορά στο φυτό, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη εν γένει, έχει να κάνει με το εάν η κάνναβη είναι μια παραδοσιακή τροφή ή ένα «νέο τρόφιμο».

Στην περίπτωση της «παραδοσιακής τροφής» νόμοι, διατάξεις και κανονισμοί έγκρισης τροφίμων και ποτών κάνναβης απλοποιούνται, ενώ εάν πρόκειται «για νέο τρόφιμο», όλα δείχνουν ότι μέχρι τα προϊόντα κάνναβης να φτάσουν από το χωράφι στα ράφια των καταστημάτων, θα χρειαστεί ένας δαίδαλος διατάξεων και ρυθμίσεων..

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γιώργος Σπέης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα, σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στην Αμερική και  ερασιτεχνικά από το 1976 ασχολήθηκε με την Λαογραφία. Στα πλαίσια αυτά μέσα από το Σωματείο «Εταιρεία Λαογραφικών Μελετών» βοήθησε στην δημιουργία συλλογής με αντικείμενα του υλικού βίου με σκοπό τη δημιουργία Μουσείου Λαϊκών Τεχνών και Επαγγελμάτων. Η συλλογή από 1200 αντικείμενα έγινε δωρεά στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και εκτίθεται σαν Παράρτημα του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης στην Πλάκα.

 Για αυτήν την συλλογή, μετά από μελέτη, έγραψε βιβλίο που κυκλοφόρησε από το Υπουργείο Πολιτισμού, με τίτλο «Παραδοσιακές τέχνες και επαγγέλματα», το 1995. Το βιβλίο προτείνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου σαν ένα από τα βιβλία στον κύκλο της Λαογραφίας. Πρόσφατα μάλιστα έγινε και δεύτερη έκδοση αυτού. Εκτός από την συλλογή αντικειμένων απ’ όλη την Ελλάδα, έχει κάνει καταγραφές που αφορούν επαγγέλματα δημιουργώντας σχετικό αρχείο με ηχογραφήσεις και φωτογραφίες.

Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε συνέδρια με θέματα σχετικά με τον υλικό βίο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Έχει συμμετάσχει σε εργασίες παρουσίασης και προβολής του λαϊκού πολιτισμού για διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Επίσης μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων και εκτός Ελλάδος.

Έχει βραβευθεί με έπαινο από το Λαογραφικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών για την συλλογή πληροφοριών και την συγγραφή βιβλίου με τον τίτλο «Εγνούσα, Μαρτυρίες και Παραδόσεις του νησιού μας» το 2001. Αλλά βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει είναι: «Γκλεζούνι, Η δημιουργία της ναυτιλίας των Οινουσσών μέσα από ένα μαθηματάριο του 1874 βασισμένο στην Λογαριαστική του Εμμανουήλ Γλυζούνιου του 16ου αιώνα», 1997. «Τα λιοτρίβια και η ελιά στην Ανδρο», 2000. «Τα αιγνουσιώτικα σόγια», 2001. «Η μελισσοκομία στην Ανδρο», 2003. Η Κατερίνα Παλαιολόγου είναι ξεναγός και πρόεδρος της Εταιρείας Λαογραφικών Μελετών επί 20 χρόνια.

 

Βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει είναι:

  • Παραδοσιακές τέχνες και επαγγέλματα, 1995.
  • Το Γκλεζούνι, Η δημιουργία της ναυτιλίας των Οινουσσών μέσα από ένα μαθηματάριο του 1874 βασισμένο στην Λογαριαστική του Εμμανουήλ Γλυζούνιου του 16ου αιώνα, 1997.
  • Το λάδι και η ελιά στην Άνδρο,  2000.
  • Μνήμες και παραδόσεις του νησιού μας, 2002.
  • Τα αιγνουσιώτικα σόγια, 2002.
  • Θουρίδες και μελισσοτόπια, Η μελισσοκομία στην Άνδρο και τα παράγωγά της, 2003.
  • Ένας νερόμυλος στη Τζιά, 2004.
  • Η Μελισσάνθη και οι μέλισσες, 2005.
  • Ένα λιοτρίβι στην Αλόννησο, 2005.
  • Οι Σιφνιοί της Άνδρου,  Η αγγειοπλαστική στην Άνδρο τον 20ο αιώνα, 2010.
  • Ο ταβλόμυλος της Άνδρου, 2011
  • Οι φίλοι του κρεμανταλά και τα ποιμενικά της Ελλάδας 2012.
  • Ματιές στην εποχή των ιστιοφόρων, Οινούσσαι 1880-1898 και 1917-1927, 2013
  • Το λιοτρίβι στη Τζιά, 2014.