Μέχρι το τέλος του 1969 το 37% των Aμερικανών στρατιωτών που βρίσκονταν στην εμπόλεμη ζώνη, τάσσονταν ενάντια στον πόλεμο που καλούνταν να διεξαγάγουν.
Είναι βέβαιο ότι η ευφορία και η χαλαρότητα που συνοδεύει τη χρήση της κάνναβης που βρίσκονταν σε αφθονία στο Βιετνάμ, συντέλεσε με τον τρόπο της στην ένταση των φιλειρηνικών συναισθημάτων των στρατιωτών.
Άλλωστε το φυτό, αποτελώντας ήδη διακριτικό γνώρισμα όσων συμμετείχαν στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα των χίπις που το κίνημά τους εξαπλώνονταν στην Αμερική, δεν ήταν πλέον μόνο ένα μέσο χαλάρωσης αλλά και ένα σύμβολο αντίστασης, ένα σαφές διακριτικό γνώρισμα όσων τάσσονταν ενάντια στον πόλεμο.
Ένα από τα πλέον διάσημα παραδείγματα της αντιπολεμικής διάθεσης που συχνά κατέκλυζε τους στρατιώτες υπήρξε η συναυλία της 4ης Ιουλίου του 1971. Τότε πάνω από 1.000 Αμερικανοί στρατιώτες συγκεντρώθηκαν στην παραλία Chu Lai του Βιετνάμ απαιτώντας ειρήνη. Η συναυλία που έμεινε στην ιστορία ως «4th of Chu Lai», μια επιτυχημένη παράφραση του «4th of July» του ονόματος της Αμερικανικής Ημέρας της Ανεξαρτησίας, αποτελεί μια από τις λίγες μαζικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις που έγιναν ποτέ εντός τους Στρατού.
Οι νεοσύλλεκτοι άραξαν στην παραλία, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους άναψαν τα τσιγαριλίκια τους και άκουσαν μουσική από καλλιτέχνες όπως ο Bob Dylan, οι Rolling Stones και ο Jimi Hendrix. Κάποιοι μάλιστα ζωγράφισαν συνθήματα όπως Fuck the Army στα κράνη τους!
Η διοίκηση είχε προειδοποιήσει με συλλήψεις, στρατοδικεία και φυλακίσεις τους συμμετέχοντες οι οποίοι δεν υπάκουσαν τις εντολές.
Παρακάτω ένα σπάνιο ντοκουμέντο από την συναυλία εκείνη:
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο αριθμός των πράξεων ανυποταξίας και λιποταξίας των Αμερικανών έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ. Αρκετοί αρνήθηκαν να πάνε στη μάχη και υποστήριξαν ότι δεν ήθελαν να πάρουν μέρος σε μια άδικη σύγκρουση.
Σύμφωνα με το Πεντάγωνο, -το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του ’70 άρχισε να αντιμετωπίζει εχθρικά τη χρήση κάνναβης από τα στρατεύματα που βρίσκονταν στο Βιετνάμ και να κάνει τα στραβά μάτια στη χρήση της ηρωίνης-, μέχρι το 1973 το 20% των στρατιωτών είχαν εθιστεί στην ηρωίνη και τις αμφεταμίνες. Προφανώς, έτσι είχαν γίνει έτσι λιγότερο επικριτικοί και περισσότερο πειθήνιοι.
Πηγές: You May Say… / Cpr.org / Way Of Leaf / Lamota.org/