Η ραγδαία ανάπτυξη της αγοράς της κάνναβης στην Αμερική έχει λάβει χαρακτηριστικά Άγριας Δύσης και η αγωνία των γρήγορων κερδών συχνά πρωτοστατεί έναντι της σοβαρότητας και της επιστήμης. Έτσι έχουμε καμαρώσει ακόμη και εφαρμογές κινητού τηλεφώνου οι οποίες έχουν «καταργήσει το γιατρό» και προτείνουν οι ίδιες στους ασθενείς την κατάλληλη ποικιλία κάνναβης για τη θεραπεία της ασθένειάς τους. Ταυτόχρονα φωνές σαν αυτή της πρωτοπόρου στη θεραπεία με κάνναβη Dr. Bonni Goldstein που τονίζει ότι «η κάνναβη δεν είναι η μαγική νεραϊδόσκονη», δείχνουν να μην απολαμβάνουν τη δέουσα προσοχή.
Πριν λίγες ημέρες η Amanda Chicago Lewis έγραφε στο Rolling Stone σχετικά με την κάνναβη και τον καρκίνο ότι «οι άνθρωποι που περιφέρονται και ευαγγελίζονται της ικανότητα της κάνναβης να “θεραπεύει” οτιδήποτε, πόσο μάλλον μια από τις μεγαλύτερες ασθένειες της εποχής μας, είναι πιθανό να διώξουν περισσότερους ανθρώπους από όσους θα προσελκύσουν».
[Tου Αποστόλη Καπαρουδάκη]
Σήμερα ανάμεσα στην αγωνία όσων έχουν άμεση ανάγκη την κάνναβη ως φάρμακο και την απόλυτη επιστημονική απόδειξη των ιαματικών ιδιοτήτων του φυτού για μια σειρά «δύσκολων» και θανατηφόρων ασθενειών, το κενό δείχνει αχανές.
Προφανώς εδώ είναι που οφείλουν να παρέμβουν οι θεσμοθετημένοι φορείς της Πολιτείας. Έτσι, εκ των πραγμάτων ένα μέρος αυτού του προβληματισμού θα δούμε να μετουσιώνεται σε κάτι χειροπιαστό με την κατάθεση του νόμου που θα ρυθμίζει τα σχετικά με την κάνναβη και στην Ελληνική Βουλή. Το ίδιο συμβαίνει αυτό τον καιρό και στα Κοινοβούλια των μισών χωρών της Γης.
Οι νόμοι έρχονται εκ των υστέρων να επισημοποιήσουν κάτι το οποίο είναι ήδη κτήμα της κοινωνίας. Αυτό δεν είναι κάτι παράξενο για τους νόμους, είναι όμως κάτι περίεργο για την Επιστήμη. Η Επιστήμη μιλάει μόνο αφού έχει ολοκληρώσει τα πειράματά της.
Όσα γνωρίζουμε ως κουλτούρα και πρακτική της ιατρικής (ή της «δυτικής ιατρικής»), περιλαμβάνουν εκτός των άλλων και μια συγκεκριμένη μεθοδολογία που ακολουθείται πριν την κυκλοφορία ενός φαρμάκου στην αγορά. Βάσει αυτής «της ρουτίνας» τα φάρμακα που βρίσκουμε στα φαρμακεία έχουν περάσει μια σειρά από δοκιμές, κλινικές και μη. Με αυτό τον τρόπο, η ιατρική έχει καταφέρει να σώσει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στον πλανήτη Γη.
Με την κάνναβη όμως, τα νερά αποδείχθηκαν θολά, και όχι για λόγους που αφορούν άμεσα την ίδια την επιστήμη: Η πολυετής απαγόρευση του φυτού και η επιεικώς ανόητη κουλτούρα που τη συνόδευσε δε γελοιοποίησε μόνο τους θεσμικούς φορείς της Πολιτείας στα μάτια των χρηστών του φυτού, έφερε και την Ιατρική σε μια δύσκολη και πρωτόγνωρη θέση: Οι άνθρωποι που έβλεπαν τις κρίσεις επιληψίας του παιδιού τους να μειώνονται θεαματικά ή να εξαφανίζονται τελείως με δυό σταγόνες κανναβιδιόλης, δεν περίμεναν «την επιστημονική επιβεβαίωση» ότι αυτό συμβαίνει. Πολύ περισσότερο την κυκλοφορία ενός εγκεκριμένου φαρμακευτικού σκευάσματος.
Προφανώς η διαδικασία που οφείλει η Ιατρική να ακολουθήσει στην περίπτωση της κάνναβης, είναι διαφορετική από αυτές που ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ποιά θα είναι αυτή, θα πρέπει οι ίδιοι οι επιστήμονες να το ορίσουν. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε και κάθε είδους κομπογιανιτισμό, αλλά και η ίδια η Ιατρική θα προστατεύσει την αίγλη της.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, έχουμε και την εγγενή ιδιότητα της κάνναβης να λειτουργεί διαφορετικά στον κάθε άνθρωπο, να έχει εντελώς διαφορετική λογική δοσολόγησης από τα «συμβατικά φάρμακα» Κι αυτό κάνει τα πράγματα και για τον κάθε έναν ιατρό δυσκολότερα. Η «τριπλή τυφλή διαδικασία»: 1: «εγκρίθηκε ένα νέο φάρμακο», 2: «μας κάνει σεμινάριο η φαρμακευτική εταιρεία που το εμπορεύεται» και 3: «συνταγογραφούμε», δεν μπορεί να λειτουργήσει στην περίπτωση της κάνναβης. Θα χρειαστεί εκπαίδευση, κόπος και ανοικτό πνεύμα για να αξιοποιήσουν οι ιατροί τις ιαματικές ιδιότητες του φυτού.
Λόγω των καταστροφικών πολιτικών επιλογών των τελευταίων 50 ετών, επιλογών που απαγόρευσαν την επιστημονική έρευνα για τις ιαματικές ιδιότητες του φυτού, αυτή τη στιγμή έχουμε περισσότερους ασθενείς να έχουν ήδη δοκιμάσει το «φάρμακο κάνναβη» από όσους θεωρητικά χρειάζεται η ιατρική για να αποδείξει ότι ένα φάρμακο είναι ικανό προς κυκλοφορία. Οι εμπειρίες τους βέβαια χρειάζονται αυστηρή αξιολόγηση και ταξινόμηση με επιστημονικά κριτήρια.
Ήδη η διαδικασία που ακολούθησε η Αμερικανική Επιτροπή Τροφίμων & Φαρμάκων δεν ήταν η συνηθισμένη όταν πριν λίγο καιρό κάλεσε επισήμως ασθενείς να καταθέσουν την εμπειρία τους από τη χρήση της κανναβιδιόλης ως φαρμάκου.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δείχνει θετικός στην αξιοποίηση της κάνναβης ως φαρμάκου. Όμως οι ανακοινώσεις του δείχνουν ιδιαίτερα άτολμες και η πρακτική του ανεπαρκής καθώς εκατομμύρια πολίτες ανά τον πλανήτη χρησιμοποιούν ήδη εδώ και χρόνια «το ίαμα κάναβη».
Η κάνναβη αποτελεί την πλέον ιδιόμορφη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει και η Ιατρική ως επιστήμη και οι ιατροί ως επιστήμονες τον 21ο αιώνα.
Πηγές / Διαβάστε Περισσότερα:
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας Update of Cannabis and its medical use 37th ECDD (2015)
Oι Διεθνείς Οργανισμοί κατά των ναρκωτικών για την κάνναβη και την αποποινικοποίησή της
Παγκόσµιος Οργανισµός Αντιντόπινγκ: H κανναβιδιόλη (CBD) στις επιτρεπόμενες ουσίες
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: Οι θεραπευτικές εφαρμογές της κανναβιδιόλης
