Ν. Συγρίμης, Γεωργικό Πανεπιστήμιο: Προσεκτικά με τις πολυεθνικές, να διασωθεί η βιοποικιλότητα της κάνναβης και η ευημερία

Πέραν της χρήσης στο εσωτερικό, τα οικονομικά οφέλη για κράτος και ενασχολούμενους θα είναι τεράστια από εξαγωγές, αφού η παγκόσμια αγορά της φαρμακευτικής κάνναβης είναι ακόμη ανοιχτή. Αλλά και αν αυξηθεί ο ανταγωνισμός μπορούμε να κρατήσουμε την κορυφή στην ποιότητα και τον ανταγωνισμό, αν ληφθούν ορθά μέτρα.

[ Του Νίκου Συγρίμη*]
Η κάνναβη είναι πολυδύναμο φυτό, με Βιομηχανικά και Φαρμακευτικά προϊόντα, και ήταν σε χρήση στη χώρα μας από αρχαιοτάτων (προϊστορικών) χρόνων. Πριν λίγες δεκαετίες έγινε ποινικοποίηση και έτσι μερικές χώρες το εκμεταλλεύονται με υπερβάλλουσα κερδοφορία λόγω έλλειψης ανταγωνισμού. Προϊόντα πολλά, όπως Βιομηχανική παραγωγή (σχοινιά-μονώσεις-χρώματα-υφάσματα κλπ τρόφιμα -αλεύρι- καλλυντικά), και Φαρμακευτική παραγωγή.

Πολλές χώρες εφαρμόζουν πλέον τις δικές τους νομικές πρωτοβουλίες και υπάρχει μια αισιόδοξη κινητικότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι πολιτικές που δίνουν έμφαση στην δημόσια υγεία, τα επιστημονικά δεδομένα, τη μείωση βλάβης και την πρόληψη, κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε μωσαϊκό, από ποινικοποιήσεις μέχρι νομιμοποιήσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες, χωρίς ενιαίο πλαίσιο για την Κάνναβη.

Τι γίνεται στην Ελλάδα

Η Ελλάδα θεωρείται από πολλές ξένες επιχειρήσεις προνομιακή εδαφοκλιματικά για την καλλιέργεια φαρμακευτικής κάνναβης. Το Ελληνικό κράτος έχει υποχρέωση να εποπτεύσει το όλο θέμα. Η διάθεση θέλει διερεύνηση για να διασφαλιστεί η παραγωγή και η διακινούμενη ποιότητα, με έλεγχο προέλευσης, αλλά και ο «έχων την χρειών» από την «εκμετάλλευση» και την παράνομη διακίνηση.

Σήμερα, στην κοινωνία της γνώσης, η βιώσιμη σταθερή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη βασίζεται στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία. Ένα βιώσιμο σχήμα βασίζεται στην ανάπτυξη νέων ολιστικών συνεργασιών με κρατικούς φορείς, επιχειρήσεις, ομάδες και άτομα που θέλουν να δραστηριοποιηθούν σε αυτό το χώρο.

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για τις πολυεθνικές φαρμακευτικές και να αποφύγουμε το φαινόμενο: «ναι, μειώνουμε τα παρασιτοκτόνα και επιβάλλουμε τα γενετικώς τροποποιημένα», που όμως διακυβεύεται η βιοποικιλότητα και η κοινωνική ευημερία. Τα Πανεπιστήμια έχουν και κοινωνική υποχρέωση να επιστρέφουν τα προϊόντα της έρευνας στην παραγωγή και να ενημερώνουν τον κόσμο για την «αλήθεια», και σε αυτό επιδίδομαι.

Δεδομένου ότι έχω λάβει στήριξη για την Ανάπτυξη της Υδροπονίας και της σχετικής τεχνολογίας, θεωρώ υποχρέωσή μου να ενισχύσω την προσπάθεια για την Φαρμακευτική, σε προστατευμένη υδροπονική εγκατάσταση, για την όποια πρέπει να οργανωθεί εθνική προσπάθεια. Στόχος, εκτός από σταθερή ποιότητα και παραγωγικότητα, πρώτιστα η εξεύρεση καινοτομίας στην εμπορία της παραγωγής (Farm to Pharma), ώστε πλέον των θέσεων απασχόλησης, να μοιράζεται η προστιθέμενη αξία και προς την παραγωγή, όπως της ανήκει. Αυτό εντάσσεται στους γενικότερους στόχους της αειφορικής πρωτογενούς παραγωγής (και για όλα τα προϊόντα) και ανάκαμψης της εθνικής οικονομίας.

Επίσης, χρειαζόμαστε συνέργειες για εξαγωγές: δηλαδή πρέπει ο Έλληνας (και πρώτα οι πολιτικοί) πλέον να αφήσει «του γείτονα την κατσίκα» και να αντιληφθεί ότι θα κερδίσει το κοινωνικό σύνολο από την συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Να αλλάξει η νοοτροπία στο σχέδιο «από τον παραγωγό πρωτογενούς μέχρι την τοποθέτηση στο ράφι ξένης χώρας (ετοιμάζεται και το ελαιόλαδο!), με την πραγματική υποστήριξη του κράτους (πχ γιατί στην Κινά οι Ολλανδοί και οι Εβραίοι πάνε συχνά με Υπουργικές αποστολές!). Ακόμη και οι Ιταλοί και Ισπανοί το έχουν πετύχει: ενώθηκαν μπροστά στον ανταγωνισμό της παγκοσμιοποίησης.

Παρόλο που ασχολούμαι με την μεταφορά τεχνολογίας στην Κινά υποχρεούμαι να βοηθήσω τεχνολογικά και στα δυο ειδή κάνναβης, αν και η Βιομηχανική έχει πάρει το δρόμο της και επικεντρώνομαι στις δυσκολίες της Φαρμακευτικής.

Στόχος μας πρέπει να είναι να δώσουμε στους παραγωγούς τεχνική υποστήριξη και εμπορική ενοποίηση για να γίνουν οι σοβαροί εξαγωγείς ιατρικής κάνναβης σε εθνικό επίπεδο ώστε η τελική εμπορική αξία, (και για όλα γενικώς τα προϊόντα μας), να παραμένει εντός της επικράτειας. Η πολυπλοκότητα που δημιουργεί η παγκοσμιότητα, επιβάλλει πλέον «στο θέμα της αειφορίας– Οικονομία, Περιβάλλον, Κοινωνία-«οι πολιτικές να βασίζονται διαρκώς και περισσότερο στην επιστήμη = «science in economy».

*Ο Νίκος Συγριμής είναι καθηγητής Γεωργικής Μηχανολογίας στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο. Prof. AUA, Nick Sigrimis, PhDEE Cornell University / M.IEEE/CS,CSS,RAS/, IFAC, EurAgEng, ASAE / CIGR<http://www.cigr.org/ > / IT section [VII], founder & honor-Chairman / Geomations SA, AUA spinoff RTD & commercial SME, Founder , President  http://www.aua.gr/nswww.geomations.comwww.hortimed.org

Πηγή: News 247