Ο Περικλής Κοροβέσης, η κάνναβη και η ελευθερία εν γένει

Ο Περικλής Κοροβέσης υπήρξε υπέρμαχος της νομιμοποίησης της κάνναβης για λόγους επιστημονικούς και βαθιά πολιτικούς, για «το δικαίωμά μας να διαχειριζόμαστε εμείς το σώμα μας και το νου μας», αλλά και για λόγους αισθητικούς και κοινωνικούς, και για τα ρεμπέτικα και για τους κυνηγημένους ρεμπέτες που αγαπούσε.

Συγγραφέας, πολιτικός, ποιητής, υπήρξε ταυτόχρονα και ένας από τους πλέον δραστήριους δημοσιογράφους και ακτιβιστές του κινήματος της αντι-απαγόρευσης. Έβλεπε σε κάθε είδους απαγόρευση, το παράλογο της εξουσίας, και στην περίπτωση της κάνναβης υποστήριζε με πάθος το αυταπόδεικτο: η απαγόρευσή της οδηγεί ολοένα και περισσότερους στην εξάρτηση από τις ουσίες.

To καλοκαίρι του 2018 συμμετείχε στην παρουσίαση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου «Φαρμακευτική Κάνναβη Οδηγός Χρήσης» που διοργάνωσε το Cannabis News (το βίντεο της παρουσίασης στο τέλος αυτού του άρθρου), ενώ αρθρογραφούσε και στο περιοδικό You May Say…

«Είχα φυτέψει μια κανναβουριά που την εζήλευε όλη η γειτονιά»

Επί δεκαετίες πρωτοστάτησε σε όλες τις κινήσεις αποποινικοποίησης του φυτού, έγραψε πολλά άρθρα για αυτό στην Ελευθεροτυπιά, την Εποχή και την Εφημερίδα Των Συντακτών. Συμμετείχε εκτός των άλλων ενεργά στη δημιουργία της Ριζοσπαστικής Αντιαπαγορευτικής Κίνησης, του κόμματος που κατέβηκε στις εκλογές του 1999 με βασικό αίτημά του την αποποινικοποίηση του φυτού. Με την αφορμή άλλωστε της επίσημης παρουσίασης του κόμματος στο πάρκο «πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ», είχε τραγουδήσει με τους φίλους και συντρόφους του εκείνο το καλοκαίρι το «είχα φυτέψει μια κανναβουριά που την εζήλευε όλη η γειτονιά».

Τους παραλλαγμένους στίχους της «Μαργαρίτας Μαγιοπούλας» ερμήνευαν μαζί του ο Γιώργης Οικονομόπουλος, ο Γιώργος Βότσης, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και δεκάδες ακόμη φίλοι, υποψήφιοι ευρωβουλευτές και υποστηρικτές της κίνησης, ενώ φύτευαν ένα μικρό δεντράκι κλωστικής κάνναβης. Μετά το πέρας της συμβολικής δενδροφύτευσης οι χορωδοί απευθύνθηκαν στον σεκιουριτά του παρακείμενου Μεγάρου Μουσικής που έσπευσε τρέχοντας ενοχλημένος: «Να μας το προσέχεις το δέντρο, μόνο λίγο νεράκι χρειάζεται και θα γίνει πανύψηλο, θα φτιάξει μια σκιά χάρμα».

Βασικοί σκοποί της κίνησης που έμβλημά της είχε τη φιγούρα του Δον Κιχώτη, ήταν «η ριζική αναθεώρηση του ισχύοντος νομικού καθεστώτος και η δημιουργία ενός άλλου, που θα προϋποθέτει το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών».

(Περισσότερα για το ΡΑΚ θα βρείτε στο σχετικό αφιέρωμα του You May Say…)

Το ψηφοδέλτιο του ΡΑΚ από το δημοσίευμα του περιοδικού You May Say

Αποσπάσματα από κείμενα του Περικλή Κοροβέση για την κάνναβη, τα ναρκωτικά και την ελευθερία

Δύο από τα πρόσφατα άρθρα του Περικλή Κοροβέση στην Εφημερίδα των Συντακτών σχετικά με το εν γένει θέμα των εξαρτήσεων και των ναρκωτικών είναι τα Η κοινωνία των εξαρτήσεων (2019) και Αυτοκράτορες, νταβατζήδες και πρεζέμποροι (2018). Παρακάτω διάλεξα μερικά μόνο αποσπάσματα από παλιότερα άρθρα του στην Ελευθεροτυπία.

Ναρκωτικά και ρεμπέτικα τραγούδια  (

Οι κατηγορίες εναντίον του ρεμπέτικου εντάσσονται στα κακουργήματα. «Υπόκοσμος», «λούμπεν προλεταριάτο», «ναρκωτικά», «κλέφτες και μαχαιροβγάλτες», «αντιφεμινισμός» και ακόμα πολλές άλλες κατηγορίες, μέχρι και αυτή της εθνικής προδοσίας, για να απαγορευθεί τελικά από τη δικτατορία του Μεταξά.

Όλες αυτές οι κατηγορίες είναι ψεύτικες και συκοφαντικές και η σύγχρονη έρευνα έχει φέρει αδιάσειστα στοιχεία που κουρελιάζουν τη μαύρη προπαγάνδα. Κατ’ αρχήν ένας δημιουργός, όσο τραγική και αν είναι η ζωή του, βρίσκει πάντα τη δυνατότητα να αγγίξει την υψηλότερη σφαίρα της ανθρώπινης υπόστασης. Ο λούμπεν ενδιαφέρεται μόνο για το χρήμα και ποτέ για τη δημιουργία. Θα γίνει μισθοφόρος, όποιας μορφής, και δεν θα έχει να δώσει τίποτα. Η δημιουργία είναι η προσφορά στους άλλους.

Το κεφάλαιο «ναρκωτικά – μέθη» πρέπει να το δούμε σαν μια μετωνυμία μιας υπέρβασης και λιγότερο ως απελευθερωτικό μέσο

Σίγουρα πολλοί από αυτούς τους δημιουργούς και κάπνιζαν χασίσι και έπιναν τα ποτηράκια τους. Αλλά αυτό ήταν μέσα στην κοινωνία και όχι εκτός. Και με τους πιο αυστηρούς όρους της επιστήμης, ο χρήστης της οποιασδήποτε ουσίας, που είναι ενταγμένος στην κοινωνία και λειτουργεί αρμονικά, δεν είναι άρρωστος μέχρι να δημιουργηθούν προβλήματα με την υγεία του, που έρχονται πάντα με τις καταχρήσεις, όποιες και αν είναι αυτές. Από νερό μέχρι τηλεόραση. (

Τελικά τι είναι η Υγεία;  (

Ένα υπουργείο; Μια αρχαία θεά; Η έλλειψη αρρώστιας; Ένα δημόσιο αγαθό; Ένας νόμος του κράτους που επιβάλλει σε όλους να είμαστε με το ζόρι υγιείς, ποινικοποιώντας την αρρώστια μας και την κάνει έσοδα του κράτους; Σκόρπιες σκέψεις, με αφορμή την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους κλειστούς χώρους. Έχοντας μια μεγάλη θητεία τόσο στον καπνό όσο και στο ποτό, έχω πλήρη επίγνωση των κινδύνων.

Διαβάζω συστηματικά τα πάντα που αφορούν αυτές μου τις κακές έξεις και μπορώ να παραδεχτώ ανοιχτά και ξάστερα πως είμαι εξαρτημένος. Πάγια προϋπόθεση για κάθε απεξάρτηση είναι η προσωπική απόφαση του εξαρτημένου ανθρώπου. Αυτό είναι η κινητήρια δύναμη που θα τον οδηγήσει να αλλάξει ζωή. Αν δεν υπάρχει αυτό το ωστικό κύμα από τα μέσα, τα πάντα είναι μάταια.

Διαβάζοντας στην «Ε» (31.8.10) τη συνέντευξη της υπουργού Υγείας κ. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου για την «ολική απαγόρευση του καπνίσματος ως την πιο αποτελεσματική λύση», κατάλαβα πως είναι άσχετη με το αντικείμενο της εργασίας της και μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.

Η απαγόρευση ποτέ και πουθενά δεν είναι θεραπεία. Και τα ναρκωτικά απαγορεύονται αλλά δεν παύουν να είναι μάστιγα και παράλληλα πλουτοπαραγωγική πηγή για τους εμπόρους

Οι χώρες που αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν σοβαρά αυτή την κοινωνική πληγή αποποινικοποίησαν τον χρήστη και τον χαρακτήρισαν ασθενή, προσφέροντάς του την κατάλληλη θεραπεία.

Θα έλεγα το ίδιο και για τον καπνιστή και για τον αλκοολικό. Τι θεραπεία προσφέρεται; Αν πάρει κανείς υπόψη του το τι γίνεται σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία, οι θεραπείες αυτού του είδους μοιάζουν περιττή πολυτέλεια. (…)

Το πρόβλημα για μένα δεν είναι κάπνισμα ή μη κάπνισμα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιλέξει ό,τι θέλει, με την προϋπόθεση να μην ενοχλεί τον διπλανό του.

Ελεύθερη αγορά, ελεύθερος πόλεμος 

(…) Να θυμηθούμε τον «πόλεμο του οπίου», που κράτησε περίπου 20 χρόνια με μια μικρή διακοπή (1839-1860). Η ένδοξη αυτοκρατορία επί τρεις αιώνες πλούτιζε από ένα λίαν επικερδές επάγγελμα. Ήταν δουλέμπορος. Η αγοραπωλησία ανθρώπων έφερνε χρυσάφι. Όταν αυτό το εμπόριο έπαψε να αποδίδει τα αναμενόμενα κέρδη, τότε επιδόθηκε στο εμπόριο οπίου.

Και η βασίλισσα Βικτορία έγινε ο μεγαλύτερος έμπορος ναρκωτικών όλων των εποχών, σύμφωνα με τον εύστοχο χαρακτηρισμό του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Οι Βρετανοί καλλιεργούσαν το όπιο στην Ινδία, που ήταν αποικία τους. Και από εκεί το μετέφεραν λαθραία στην Κίνα. Αλλά συναντούσαν προβλήματα με τις κινεζικές αρχές, μια που αυτό το ναρκωτικό που παράγει και ηρωίνη και μορφίνη, ήταν απαγορευμένο. Και το άνοιγμα αυτής της αχανούς αγοράς απαιτούσε πόλεμο. (…) Το 1879 οι Κινέζοι είναι κατά δεκαπέντε εκατομμύρια λιγότεροι. Θύματα των πολέμων και του λιμού που επακολούθησε.

Οι εξαρτήσεις (

(…) Υπήρξαμε φίλοι για πολλά χρόνια και μου δόθηκε η ευκαιρία να μάθω από πρώτο χέρι τι σημαίνει πρέζα. Όχι ότι δεν ήμουνα ενήμερος για το πρόβλημα. Αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα η βιωμένη εμπειρία ενός φίλου με τις δικές σου εν γένει παρατηρήσεις.

Οι εξαρτήσεις στη ζωή είναι πολλές. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις «κακές» εξαρτήσεις όπως η πρέζα και το αλκοόλ. Αναφέρομαι και στις «καλές» εξαρτήσεις, όπως ιδεοληψία, θρησκομανία, μπάλα, καταναλωτισμός ή τηλεόραση. Θα μπορούσαμε να αριθμήσουμε και πολλά άλλα. Εξάρτηση είναι η έλλειψη πειθαρχίας για να μπορέσεις να είσαι ελεύθερος και να κάνεις αυτό που θέλεις. Εξάρτηση είναι να εξαφανίσεις τον εαυτό σου και να του δώσεις ένα υποκατάστατο το οποίο θα λειτουργεί σαν φάρμακο που δεν θεραπεύει αλλά λειτουργεί για μια περιορισμένη χρονική περίοδο, αγχολυτικά και εν αναμονή του επόμενου κενού.  (…) Και για να τελειώσω με κάτι που πλέον είναι καραμέλα και λέγεται πια σχεδόν από όλους.

Αφαιρέστε το κέρδος από τους εμπόρους ναρκωτικών. Νομιμοποιήστε όλες τις ουσίες, άλλες με συνταγογράφηση, άλλες ελεύθερες στο εμπόριο όπως τα τσιγάρα και το αλκοόλ, και πάντα κάτω από ένα υγειονομικό έλεγχο…

…Και αρχίστε καμπάνια από το νηπιαγωγείο εναντίον όλων των εξαρτήσεων. Και αυτό μπορεί να φαίνεται αυτονόητο, όμως τα πράγματα δεν αλλάζουν με τη λογική, αλλά με τον συσχετισμό των αντίπαλων δυνάμεων.

Παρουσίαση του βιβλίου Φαρμακευτική Κάνναβη Οδηγός Χρήσης, Ioύνιος 2018

«Η εξουσία μετριέται με το τι αποκλείει. Και αποκλείει τη γνώση που δε φέρνει κέρδος…»

Αν η κάνναβη ήταν copyright της Monsanto, θα γινόταν απευθείας νόμιμη

«Υπάρχει το παράλογο της απαγόρευσης των ουσιών. Με τα φυτά δεν είναι πρώτη η κάνναβη, υπάρχει και το προηγούμενο του αμάραντου που επειδή τον χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς της Αμερικής φτιάχνοντας μια τροφή με αμάραντο, καλαμπόκι και φασόλια, τροφή που τους έδινε ενέργεια και άντεχαν στις μάχες… οι κατακτητές απαγόρευσαν τον αμάραντο».

Ο Περικλής Κοροβέσης μετά το 22:43 για τις σχέσεις του τρίπτυχου Εξουσία, Κέρδος, Απαγόρευση

Περισσότερα από την παρουσίαση του βιβλίου εδώ

ΑΚ