Για κάποιους είναι μόδα, για άλλους αυτονόητο και για κάποιους άλλους η ίδια η καταστροφή. Ο σκοταδισμός πέρασε και μια βόλτα από τη Βουλή κατά τη διάρκεια της ψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου, με ακραίες δηλώσεις περί μετατροπής της Ελλάδας σε απέραντη χασισοφυτεία και εμπόρων τύπου Εσκομπάρ, που αναμένουν να εισέλθουν από την κερκόπορτα για να αλώσουν χρηστά ήθη. Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα έφηβοι σέρνονται στα δικαστήρια για ένα τσιγάρο, που προτιμάμε να τους αφήνουμε να συναλάσσονται με τους εμπόρους κοιτάζοντας αστιγματικές εικόνες πίσω από το δάχτυλό μας, που κάποιοι οικοδομούν πολιτική πελατεία πάνω στον τρόμο της φαρμακευτικής κάνναβης, στην Γερμανία τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν τις θεραπείες και στην Ιταλία τα προϊόντα παράγονται από το στρατό.
[Συνέντευξη του Στέλιου Κούλογλου στη Γιώτα Κοντογεωργοπούλου και το dete.gr]
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επιρρεπής στις δαιμονοποιήσεις, εγκατεστημένη στον συντηρητισμό που θρέφει την υποκρισία. Κάπου στο ενδιάμεσο βρίσκονται οι φαρμακευτικές, πολέμιες των εναλλακτικών θεραπειών που απειλούν να εκτοπίσουν τα παραδοσιακά σκευάσματα
Περί υποκρισίας, αλληθωρισμού, έρευνας και ανάπτυξης ο λόγος με τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιο Κούλογλου και σημείο αναφοράς τη φαρμακευτική κάνναβη που μας χώρισε σε υπερμάχους και πολέμιους. Δεινούς, ένθεν κακείθεν. Ας δούμε τι λέει λοιπόν εις εκ των υπερμάχων.
Η ΚΑΝΝΑΒΗ ΩΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΣΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ
«Η πεποίθηση αυτή, στηρίζεται όχι μόνο στο γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελούσε πριν τη απαγόρευση της κάνναβης εξαγωγική χώρα βιομηχανικής κάνναβης αλλά και στο ότι η φαρμακευτική κάνναβη έχει πλέον αναγνωριστεί διεθνώς ως φάρμακο που αντιμετωπίζει παρενέργειες σοβαρών ασθενειών, ενώ της αναγνωρίζονται και θεραπευτικές ιδιότητες. Αυτό έχει οδηγήσει σε πολύ μεγάλη αύξηση της παραγωγής φαρμακευτικής κάνναβης και έναν πάρα πολύ μεγάλο κύκλο εργασιών που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοοδο. Η βιομηχανία της φαρμακευτικής κάνναβης στις ΗΠΑ είναι η πιο γοργά αναπτυσσόμενη βιομηχανία, ακόμη και σε σχέση με την ψηφιακή τεχνολογία. Η Ελλάδα, καθώς προσφέρονται το κλίμα και το έδαφος, μπορεί να αποτελέσει χώρα εξαγωγής ειδών φαρμακευτικής κάνναβης, αλλά ανάπτυξης νέας τεχνολογίας, καθώς επειδή για χρόνια η κάνναβη ήταν είδος απαγορευμένο, η τεχνολογία, βρίσκεται σε πολύ πρώιμα στάδια, γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο με νέους, καινοτόμους επιστήμονες. Και βεβαίως όλα αυτά σημαίνουν θέσεις εργασίας».
ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ
«Σίγουρα, έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από εταιρείες του εξωτερικού. Υπάρχει καναδέζικη εταιρεία που θέλει να επενδύσει 30 εκ. δολλάρια. Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με τοπικούς παραγωγούς, από την πλευρά των οποίων υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά πρέπει να τους δοθεί το πλαίσιο, το νομικό οπλοστάσιο.
Η βιομηχανική κάνναβη καλλιεργείται ήδη στην Ελλάδα εδώ και δύο- τρία χρόνια. Το πρόβλημα είναι πως θα γίνει η επεξεργασία της για να φτιαχτούν από σχοινιά και ρούχα, μέχρι αυτοκίνητα. Ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η αλυσίδα. Κανονικά, θα έπρεπε να παράγουν κάνναβη οι παραγωγοί, να την πηγαίνουν σε κάποιο εργοστάσιο της περιοχής τους και να ακολουθεί η επεξεργασία. Αυτό πάει να γίνει τώρα. Η φαρμακευτική κάνναβη, μέχρι πρότινος ήταν απαγορευμένη. Το ζήτημα τώρα εισάγεται και πρέπει να υπάρξει ένα πλαίσιο, να τεθούν αυστηροί κανόνες, ώστε οι μικροί παραγωγοί να μπουν στο παιχνίδι, να μην αφεθεί μόνο στις πολυεθνικές».
ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΝΝΑΒΗ;
«Είμαστε μια συντηρητική κοινωνία στην οποία παίζει ρόλο και η εκκλησία ενώ υπάρχουν και απομεινάρια Σταλινισμού.
Αυτά τα δύο μαζί, δημιουργούν ένα αρνητικό έδαφος. Υπάρχει επίσης και πολύ υποκρισία στη χώρα. Το βλέπει κανείς από το Μακεδονικό μέχρι την κάνναβη. Έχουμε αδυναμία να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Παραδείγματος χάρη αυτή τη στιγμή για τους εφήβους είναι πολύ εύκολο να βρούνε να καπνίσουνε τσιγάρο, οι περισσότεροι είναι πολύ εξοικειωμένοι και εμείς καθόμαστε και συζητάμε, τι ακριβώς δεν ξέρω, ή ακόμη χειρότερα στέλνουμε παιδιά στα δικαστήρια και απασχολούμε την δικαιοσύνη για ένα τσιγάρο, ενώ υπάρχει μαζική διάδοση στα σχολεία.
Δεν λέω ότι πρέπει να παιδιά να καπνίζουν, ίσα ίσα. Είναι απαραίτητη μια εκστρατεία που να προειδοποιεί ότι η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να οδηγήσει σε πολύ ακραίες, καταστάσεις, όπως άλλωστε μπορεί να οδηγήσει και το τσιγάρο και το αλκοόλ. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δαιμονοποίηση, το παράνομο, έλκουν τους εφήβους παρά τους αποδιώχνουν ενώ αντίθετα θα βοηθούσε πολύ καλύτερα μια ψύχραιμη προσέγγιση του προβλήματος».
ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ
«Προς το παρόν τα φαρμακευτικά σκευάσματα ασθενείς από την Ελλάδα τα προμηθεύονται από το εξωτερικό πληρώνοντας πολύ ακριβά, ενώ κάποιοι προσπαθούν με προσωπικές παραγωγές. Όσοι τα προμηθεύονται, κινούνται σε μια γκρίζα ζώνη, ούτε νόμιμη, ούτε παράνομη, δεδομένου ότι τα ίδια σκευάσματα πωλούνται νόμιμα σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Δεν υπάρχουν προϊόντα που με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία μπορούν να πωλούνται σε μια ευρωπαϊκή χώρα και να είναι παράνομα. Από τη στιγμή που έχουν άδεια, μπορούν να πωλούνται παντού.
Τώρα, πέρα από την ψήφιση του σχετικού νόμου, χρειάζονται διεκρινιστικές εγκύκλιοι των Υπουργείων που θα βάλουν ακριβώς τους κανόνες. Πιστεύω ότι θα γίνει αυτό με μια στοιχειώδη εξυπνάδα έτσι ώστε να μην περιοριστεί μόνο η υπόθεση της παραγωγής σε επίπεδο πολυεθνικών, αλλά και στο επίπεδο της κατανάλωσης να διευκολυνθούν οι ασθενείς, να υπάρχουν γιατροί που να ενημερωθούν και να γράφουν τα σκευάσματα και κάποια στιγμή να καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία».
