Η γυναίκα και ο άντρας ονειρεύονται πως ο Θεός τους ονειρεύεται. Οι Ινδιάνοι Μακιριτάρε ξέρουν πως όταν ο Θεός ονειρεύεται φαΐ, η μητέρα Γη καρποφορεί. Και όταν ο Θεός ονειρεύεται ζωή, η γυναίκα γεννά. Και ο Θεός ξαναγεννιέται με κάθε νέα ζωή.
Κείμενο: Περικλής Κοροβέσης*
- Από το 4ο τεύχος του περιοδικού You May Say… που είναι αφιερωμένο στον Περικλή Κοροβέση,
- Δείτε εδώ τα σημεία διανομής του περιοδικού ανά την Ελλάδα και εδώ πως θα γίνετε δωρεάν συνδρομητές και μέλη του Club
—
Ένα όμορφο κορίτσι περπατούσε στο δάσος γυρεύοντας νερό και συναντάει το Νασούκ, το ρωμαλέο δέντρο γκουαγιανάκ. Το δέντρο μόλις την είδε την ερωτεύτηκε. Και αυτή έτρεξε και το αγκάλιασε δυνατά και έχωσε βαθιά τα νύχια της στο φλοιό του δέντρου.
– Αχ Νασούκ, πως θα ήθελα να ήσουν άντρας.
Και πήρε το δρόμο προς την πηγή. Το δέντρο γκουαγιανάκ, έγινε άντρας και την άλλη μέρα πηγαίνει και τη βρίσκει στο χωριό και της λέει:
– Εγώ είμαι το δέντρο. Αν δεν πιστεύεις κοίτα τις πληγές στην πλάτη μου.
Και αμέσως ξάπλωσαν μαζί.
—
Στη ζούγκλα του Αμαζονίου, ο πρώτος άντρας και η πρώτη γυναίκα συναντιούνται για πρώτη φορά. Κοιτιούνται παράξενα. Ο άντρας την κοιτάζει ανάμεσα στα σκέλια. Και τη ρωτάει:
– Στο έκοψαν;
– Όχι έτσι ήταν πάντα, είπε η γυναίκα.
Ο άντρας την εξέτασε και είπε πως θα την θεραπεύσει. Και τι δεν έκανε. Την πασάλειψε με αλοιφές, μαντζούνια και βότανα. Η γυναίκα γελώντας είχε αφεθεί στις περιποιήσεις. Αλλά όλα ήταν μάταια.
Και ένα απόγευμα έρχεται ο άντρας τρέχοντας από το δάσος γεμάτος χαρά και ευτυχία. Είχε βρει το φάρμακο. Μόλις είχε δει έναν πίθηκο να θεραπεύει την πιθηκίνα του. Και όταν τελείωσε η θεραπεία, από τα κορμιά τους βγήκε ένα δυνατό άρωμα από λουλούδια και φρούτα. Ατμοί και λάμψεις τούς τύλιξαν και ήταν τόση η ομορφιά τους, που κόντευαν να πεθάνουν από ζήλια οι θεοί και οι ήλιοι.
—
Οι Ινδιάνοι Γκουαράος αποκαλούν το ουράνιο τόξο «φίδι από περιδέραια». Το στερέωμα το λένε η «πάνω θάλασσα». Η αστραπή είναι «η λάμψη της βροχής». Ο φίλος ονομάζεται «η άλλη μου καρδιά». Και η ψυχή, ο «ήλιος στα σωθικά». Για να πουν «συγχωρώ», λένε «ξεχνώ».
—
Με διαταγή του Βαρθολομαίου Κολόμβου, αδερφού του Χριστόφορου, έξι άνθρωποι καίγονται ζωντανοί στην Αϊτή για παραδειγματισμό και ο ίδιος επιτηρεί το έργο.
Το έγκλημά τους είναι ιεροσυλία. Θάψαν στη γη την εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό που τους είχε δώσει ο πατέρας Ραμόν. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους ρωτήσει γιατί την έθαψαν. Νόμιζαν πως οι καινούργιοι θεοί θα γονιμοποιούσαν τους σπόρους του καλαμποκιού, του γιούκα, της πατάτας και του φασολιού.
—
Οι Ινδιάνοι του Πουέρτο Ρίκο, προσφέρθηκαν να περάσουν τον στρατιώτη Σαλσέδο από τον ποταμό Γκουαουράβο πάνω στους ώμους τους. Στη μέση της κοίτης τον αφήνουν και πέφτει. Τον κράτησαν στον πάτο μέχρι που έπαψε να κουνιέται . Μετά τον ξάπλωσαν στο χορτάρι. Κάτω από τον καυτό ήλιο, ο Σαλσέδο αρχίζει να γίνεται μια μάζα μπλαβό κρέας που αρχίζει να σαπίζει και να γεμίζει ζωύφια. Μερικοί Ινδιάνοι κρατούν τη μύτη τους. Οι άλλοι μεταδίδουν με τα ταμπούρλα τους τα ευχάριστα νέα. «Οι κατακτητές δεν είναι αθάνατοι». Την επόμενη μέρα ξεσπάει γενική ανταρσία.
Οι Ινδιάνοι από τη Γκουχάμπα προτιμούν να αυτοκτονήσουν ομαδικά για να μη γίνουν δούλοι των κατακτητών. Στην επίσημη αναφορά των Ισπανών προς τους προϊσταμένους τους, γράφουν: «Οι Ινδιάνοι εκ φύσεως είναι άτομα οκνηρά και ακόλαστα και δεν αγαπούν την εργασία. Πολλοί από αυτούς δηλητηριάζονται μαζί με τις οικογένειές τους ή κρεμιούνται με τα ίδια τους τα χέρια για να αποφύγουν την εργασία». Ο αρχηγός των εξεγερμένων οδηγείται στην πυρά. Πριν οι δήμιοι ανάψουν τη φωτιά, τον πλησιάζει ένας παπάς και του υπόσχεται αιώνια ανάπαυση και δόξα, αν δεχτεί να γίνει χριστιανός. Και ο αρχηγός Ατουέυ ρωτά αν στον ίδιο παράδεισο θα είναι και οι χριστιανοί. Και όταν παίρνει καταφατική απάντηση προτιμάει την κόλαση. Και τα ξύλα παίρνουν φωτιά.
—
«Ο θεός ήρθε στον κόσμο και άφησε διάδοχό του τον Άγιο Πέτρο. Ο Άγιος Πέτρος άφησε διάδοχό του τον Πάπα, τον άγιο Πατέρα όλης της υφηλίου. Και ο Άγιος Πατέρας χάρισε στο Βασιλιά της Καστίλης τη Γη των Ινδιάνων. Αν οι Ινδιάνοι αντισταθούν στη θέληση του Αγίου Πατέρα θα είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για τη γενοκτονία τους. Με αυτά τα επιχειρήματα προσπαθούσαν οι Ισπανοί να πείσουν τους Ινδιάνους να παραδώσουν τη γη τους. Και ο αρχηγός των Ινδιάνων απαντά:
– Ο Άγιος Πατέρας θα πρέπει να ήταν μεθυσμένος για να δώσει ό,τι δεν ήταν δικό του. Και ο βασιλιάς της Καστίλης πρέπει να είναι τρελός για να έρχεται να απειλήσει κάποιον που δε γνωρίζει και δεν τον έχει απειλήσει.
Και αμέσως μετά άρχισε η σφαγή. Οι Ισπανοί πίστευαν πως ένας πόλεμος ήταν δίκαιος, αν είχε κηρυχθεί δίκαια. Μετά από αυτό το επεισόδιο, οι Ισπανοί διάβαζαν αυτό το κήρυγμα στα ισπανικά, μισή λεύγα έξω από κάθε χωριό και κάνανε έφοδο νύχτα χωρίς προειδοποίηση. Και ακολουθούσε γενοκτονία. Αλλά ήταν δίκαιη και σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά της Καστίλης.
—
Το Παλμαρές έμεινε ελεύθερο έναν αιώνα. Απέκρουσε πάνω από σαράντα επιθέσεις. Το Παλμαρές έπαψε να υπάρχει όταν ο Ζουμπί, ο αρχηγός της εξέγερσης, έπεσε από μαχαιριές προδοτών. Οι στρατιώτες κάρφωσαν το κεφάλι του σε μια λόγχη για να δείξουν πως ο Ζουμπί δεν ήταν αθάνατος. Όμως τι μπορεί να ξέρει η αγρύπνια μπροστά σε αυτά που ξέρει το όνειρο; Και οι εξεγερμένοι δεν πίστεψαν ποτέ στο θάνατο του Ζουμπί γιατί έβλεπαν το φάντασμά του να πολεμάει μαζί τους και άκουγαν το κουτσό του βήμα, γιατί ο Ζουμπί είχε φάει μια σφαίρα στο πόδι. Στη Βραζιλία, Ζουμπί θα ονομάζονται οι επόμενοι αρχηγοί των ασταμάτητων νέγρικων εξεγέρσεων.
* Το κείμενο αυτό του Περικλή Κοροβέση δημοσιεύεται για πρώτη φορά. Είναι βασισμένο σε κείμενα του Εδουάρδο Γκαλεάνο από το βιβλίο του «Μνήμες Φωτιάς» και γράφτηκε για τη βραδιά της συναυλίας «Ένα Σχολείο για την Τσιάπας» που πραγματοποιήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 2003 στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη.
*Το τέταρτο τεύχος του You May Say… είναι αφιερωμένο στον Περικλή Κοροβέση, «στην άλλη μας καρδιά», έτσι λένε οι ινδιάνοι που τόσο αγάπησε «τον φίλο».
Δείτε εδώ τα σημεία διανομής του περιοδικού ανά την Ελλάδα και εδώ πως θα γίνετε δωρεάν συνδρομητές και μέλη του Club