Το Cannabis News συγκεντρώνει τα ομορφότερα τραγούδια της απαγόρευσης, ένα ιδιόμορφο playlist που απ’ τη μια μας υπενθυμίζει τη συμβολή του φυτού στην τέχνη κι απ’ την άλλη κοροϊδεύει με τον τρόπο του την αποτελεσματικότητα και την ευφυΐα της λογικής «των απαγορεύσεων».

Μπορείτε να ακούτε όλα τα τραγούδια της σειράς αυτής σε αυτό το σύνδεσμο που ανανεώνεται διαρκώς.

Oι Ink Spots μεσουράνησαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’30 και του ’40, συνδυάζοντας το rhythm and blues με τις ρίζες του rock and roll και το doo-wop. Οι The Ink Spots υπήρξαν αποδεκτοί τόσο από την κοινότητα των μαύρων όσο και από εκείνην των λευκών Αμερικανών και η επιτυχία τους υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε μετά τη διάλυσή τους το 1954 σωρεία φωνητικών συγκροτημάτων, περισσότερα από 100, εμφανίστηκαν με το όνομά τους χωρίς να έχουν την παραμικρή σχέση με το αρχικό συγκρότημα.

Η απαγόρευση της κάνναβης έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους την 1η Οκτωβρίου 1937. Ωστόσο, η ποινικοποίηση του φυτού δεν εμπόδισε τους Αμερικανούς καλλιτέχνες να τραγουδούν για το «gage», το «reefer» και το «jive». 

Καλλιτέχνες της τζαζ της εποχής που τα ονόματά τους έμελλε να γίνουν συνώνυμα του θρύλου της, «ενοχλούνταν» συχνά-πυκνά από  τις αστυνομικές αρχές, συλλαμβάνονταν και ταλαιπωρούνταν για΄τι  έκαναν χρήση κάνναβης. Η απαγόρευση θα γίνονταν ένα πολιτικό εργαλείο ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα «η παράδοση» των φυλετικών διακρίσεων και της καταπίεσης μαύρων και ισπανόφωνων. Το φυτό σύντομα θα άλλαζε και όνομα, θα ονομάζονταν μαριχουάνα ώστε να συνδέεται ευκολότερα και ασυνείδητα με τους Μεξικανούς «λαθρομετανάστες».

Ο συγχρωτισμός λευκών γυναικών με έγχρωμους άντρες στα τζαζ κλαμπ της εποχής έπρεπε να  σταματήσει. Προφανώς «για το  καλό και την καθαρότητα της φυλής».

Προφανώς επίσης, όσο κατάφεραν να αφανίσουν τη βλάσφημη τζαζ, άλλο τόσο κατάφεραν να αφανίσουν και την κάνναβη.