Η Βασιλική Πρασσά καλλιεργεί κάνναβη στην Καλιφόρνια τα τελευταία έξι χρόνια. Δεν είναι μόνο η αγάπη της για το φυτό, αλλά και η τεχνογνωσία που μεταφέρει από το σημείο εκείνο του πλανήτη που πρωτοπορεί παγκοσμίως στη σχετική καλλιέργεια, που κάνει τις απόψεις της ενδιαφέρουσες. «Καλλιεργώ σε ανοικτή καλλιέργεια, δε φοβάμαι τις μέλισσες», μου λέει με νόημα, «ενώ εδώ βλέπω οι αρμόδιοι που ετοιμάζουν το νόμο έχουν για κάποιο λόγο… μια μελισσοφοβία».
Στην Ελλάδα βρέθηκε με αφορμή την πρώτη έκθεση κάνναβης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες. «Ήρθα με την εταιρεία που έχω δημιουργήσει, την Philocanna, ελπίζοντας να φανώ καταρχάς χρήσιμη στην προσπάθεια της χώρας να πάρει τα πάνω της μιας και η κάνναβη είναι η χρυσή ευκαιρία για αυτό. Και να δουλέψω κι εγώ βέβαια αξιοποιώντας τις γνώσεις, την τεχνογνωσία που έχω μετά από τόσα χρόνια καλλιέργειας του φυτού».
[Συνέντευξη στον Αποστόλη Καπαρουδάκη]
-Δε δείχνεις όμως και πολύ αισιόδοξη πλέον…
Η Έκθεση ήταν ένα τρανό παράδειγμα του τι θα συμβεί. Άρρωστοι, συγγενείς αρρώστων, ηλικιωμένοι, παιδάκια, έγκυες γυναίκες να ρωτάνε με τόσο καλή διάθεση για το φυτό. Ήταν απρόσμενο αυτό, ήταν χαρά μου. Και πιο μεγάλη η χαρά μου, ήταν το πόσο πολλά γνώριζαν οι Έλληνες για το φυτό και τις ιδιότητές του. Η έκθεση ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Να το γράψεις αυτό γιατί και η κριτική που έκανες με το άρθρο σου στο Cannabis, δε συμμερίστηκε την χαρά μου σαν εκθέτρια.
-Μπα;
Μάλιστα! Για ρώτα και τους Καναδούς και τους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Νοτιοαφρικανούς. Θα σου πουν ότι οι πρώτες εκθέσεις που έγιναν στη χώρα τους δεν είχαν ούτε το μισό κόσμο που είχε η πρώτη ελληνική. Τη χαρά των ανθρώπων δεν την είδες;
-Νόμιζα ότι και την είδα και την έγραψα… Μη μου πεις ότι η κριτική μου είναι που σου χάλασε τη διάθεση και την αισιοδοξία.
Όχι. Πρώτον να συγχαρούμε την πρόθεση της κυβέρνησης να γράψει επιτέλους έναν νόμο για την καλλιέργεια φαρμακευτικής κάνναβης. Οι αρμόδιοι όμως που δημιουργούν το νόμο για την καλλιέργεια είναι που μου χάλασαν την αισιοδοξία. Εδώ ακούγονται πράγματα τρελά. Στην Καλιφόρνια με ρωτάνε με αγωνία «πότε θα ξεκινήσετε να καλλιεργείτε;» Και με ρωτάνε γιατί ξέρουν ότι το Μεσογειακό κλίμα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να υπάρξει για την ανάπτυξη του φυτού. Και στην Ελλάδα μιλάνε για καλλιέργειες κλειστού τύπου.
Έχετε τρελαθεί τελείως; Όλος ο πλανήτης ζηλεύει το Μεσογειακό κλίμα κι εδώ ακούτε τους Καναδούς και τους Ισραηλινούς που κάνουν κλειστή καλλιέργεια -γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν αλλιώς- κι ό,τι σας λένε το κάνετε σημαία;
-Στους διαδρόμους τους Υπουργείου να υποθέσω κατηχήθηκες στα προβλήματα της επικονίασης;
Εγώ θα εξηγήσω στους αρμόδιους ότι τη μέλισσα τη θέλουμε κι ότι κάθε άλλο παρά κακό κάνει στο φυτό; Σε τόσες χιλιάδες στρέμματα ανοικτής καλλιέργειας στην Καλιφόρνια τι νομίζεις ότι κάνουμε; Με τις μέλισσες τσακωνόμαστε; Κι έχουμε τους Καλιφορνέζους να ζηλεύουν το Μεσογειακό κλίμα και οι Έλληνες αρμόδιοι να θέλουν το φάρμακο να βγαίνει από το εργαστήριο;
-Εργαστήριο δε χρειάζεται έτσι κι αλλιώς για να προκύψει το φάρμακο;
Ναι. Εσύ πια ντομάτα προτιμάς αυτή που έχει καλλιεργηθεί χωρίς φυτοφάρμακα στον ήλιο ή την άλλη του εργαστηρίου; Κι όταν λέμε «εργαστήριο» για τι ακριβώς μιλάμε; Κι όταν λένε «κάθετη παραγωγή»;
Ζητάνε από τον καλλιεργητή να είναι και μεταποιητής και χημικός και έμπορος. Να είναι δηλαδή ήδη πλούσιος ώστε να μπορεί να καλύψει όλα αυτά τα κόστη
Να ελεγχθεί η αδειοδότηση είναι σωστό για να έχει οικονομικό όφελος, αλλά όχι να την κάνουμε τόσο δύσκολη ώστε να γίνεται αποτρεπτική. Εγώ νόμιζα ότι όταν λένε είναι «ευκαιρία για τη χώρα» εννοούν ευκαιρία για τους μικρούς αγρότες που μπορούν να καλλιεργήσουν και να αναστηθεί η ύπαιθρος, όχι για τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες.
-Οι οποίες όμως θα επενδύσουν 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ…
Φιρι φιρι το πας. Εξήγησέ μου εσύ τι θα μείνει στη χώρα από τα χρήματα αυτά. Αν θέλουν θερμοκήπια και οι Ολλανδοί φέρνουν από τη χώρα τους όλα τα υλικά για να στήσουν τα θερμοκήπιά τους, ποιό είναι ακριβώς το καλό που θα γίνει στην Ελλάδα; Αφού τα χρήματα, ακόμη κι αν είναι τόσα που εμένα δύσκολο μου φαίνεται, θα πάνε στην Ολλανδία. Η Ελλάδα τι θα κερδίσει;
-Μα δε θα υπάρξει και η σχετική έρευνα σε σχέση με το φυτό; Οι Ελληνες επιστήμονες τα Πανεπιστήμια της χώρας…
Αυτό μάλιστα.
Αν θέλουν πράγματι να βγει η χώρα κερδισμένη να βάλουν όρο στο νόμο για κάθε επένδυση που γίνεται από funds του εξωτερικού, ένα ποσοστό να πηγαίνει απευθείας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια
Έτσι θα αναπτυχθεί η έρευνα των ιαματικών ιδιοτήτων του φυτού. Άκουσες εσύ όμως κάτι τέτοιο; Σου είπε κανείς ότι θα προβλέπεται στο νόμο κάτι σχετικό και μου το κρατάς κρυφό;
…
Άκουσες να προγραμματίζει η Πολιτεία για παράδειγμα την εκπαίδευση των αγροτών για την καλλιέργεια της κάνναβης; Στην Ουάσινγκτον αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε η Πολιτεία.
-Μήπως δεν είναι εφικτό να γίνουν όλα αυτά από την πρώτη μέρα;
Γιατί είναι δύσκολο να δουν πως καλλιεργεί σε ανοικτές καλλιέργειες η Καλιφόρνια; Κι αν η Αμερική μας πέφτει μακριά γιατί δεν κοιτάμε την Ισπανία που έγινε η Καταλωνία παράδειγμα ανάπτυξης; Καλιφορνέζοι και από το Όρεγκον μετακομίζουν στην Ισπανία. Υπάρχουν Έλληνες που διαπρέπουν επίσης εκεί και γιατροί και αυτοί ασχολούνται με την εκχύλιση. Είναι δύσκολο να δουν τις ανοικτές καλλιέργειες που ετοιμάζει η Πορτογαλία; Οι Ολλανδοί κι οι Καναδοί που δεν έχουν ήλιο θα μας διδάξουν;
-Μήπως ξεχνάμε ότι ο νόμος γίνεται εκτός των άλλων και για να καλυφθεί η πιεστική ανάγκη των ασθενών να έχουν φάρμακα κάνναβης;
Τόσο πιεστική είναι αυτή η ανάγκη ώστε να μην προβλέπεται στο νόμο η δυνατότητα οι ασθενείς να μπορούν οι ίδιοι να καλλιεργήσουν το φάρμακό τους;
Γίνεται νόμος για τους ασθενείς, χωρίς τους ασθενείς; Οι ασθενείς πεθαίνουν και πονούν τώρα, σήμερα. Χρειάζονται ενημέρωση και πρόσβαση στο φάρμακο τώρα, εχθές. Θέλετε να ξεχνάτε ότι μιλάμε για ένα φυτό; Ένα φυτό είναι. Και για να καταλάβω κάτι:
Η Ελλάδα θα καλλιεργεί κάνναβη, μετά θα την εξάγουμε και τα φάρμακα κάνναβης θα τα παίρνουν οι ασθενείς εισαγόμενα από τη Γερμανία ή την Ολλανδία ή το Ισραήλ ή τον Καναδά; Δουλευόμαστε;
-Να υποθέσω ότι φεύγεις από τη χώρα απογοητευμένη;
Όχι, φεύγω χαρούμενη που και η Ελλάδα αλλάζει και κοιτάζει μπροστά, ετοιμάζεται ήδη κι άλλη έκθεση τον Ιούνιο έστω και με όλα αυτά τα προβλήματα.
Χαίρομαι που δε θα ανήκουμε πλέον στο ανόητο μέρος του πλανήτη που κάνει πόλεμο μ’ ένα φυτό! Στεναχωριέμαι όμως που κινδυνεύουμε να χάσουμε τη χρυσή ευκαιρία που υπάρχει αυτή τη στιγμή
Στεναχωριέμαι που έτσι όπως πάει, όταν θα ξυπνήσουμε θα είναι αργά. Επίσης δε φεύγω. Πηγαίνω στην Καλιφόρνια να δω τι κάνουν τα φυτά μου και θα επιστρέψω.